Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Hanna Kaflak-Januszko

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anetta Czerchawska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2017 r. w S. sprawy

z powództwa K. M.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda K. M. kwotę 11.531,03 zł (jedenaście tysięcy pięćset trzydzieści jeden zł 03/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 28.05.2016r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.176,10 zł (cztery tysiące sto siedemdziesiąt sześć zł 10/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 166,00 zł (sto sześćdziesiąt sześć zł 00/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

I C 740/17

UZASADNIENIE

Powód K. M. domagał się zapłaty 13.000,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 28.05.2016 r. tytułem reszty odszkodowania w związku wypadkiem drogowym, w którym jego pojazd został poszkodowany przez sprawcę, ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w S. wniósł o oddalenie powództwa. Stwierdził, że wypłacone powodowi odszkodowanie zrekompensowało mu poniesioną szkodę, której wysokość została obliczona w zoptymalizowany sposób w systemie szacowania kosztów naprawy w oparciu o protokół oględzin przy uwzględnieniu przeciętnych stawek robocizny oraz tzw. zamienników części klasy O i P. Wniósł, by powód wykazał koszty faktycznej naprawy oraz zaznaczył, że proponował naprawę w warsztatach firmy współpracującej z pozwanym (z rabatem), co umożliwiało likwidację szkody w ramach odszkodowania.

Sąd ustalił, co następuje:

W wyniku kolizji samochodowej 27.04.2016 r. doszło do uszkodzenia samochodu powoda, której sprawca posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów (OC) u pozwanego.

bezsporne

Szkoda została zgłoszona wówczas u pozwanego, który wypłacił 8.829,97 zł odszkodowania.

bezsporne

Wysokość szkody wyniosła 6.003,96 zł.

dowód: opinia biegłego – k. 49-63

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającym zakresie.

Nie budziło wątpliwości, że pozwany jako ubezpieczyciel jest zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda w związku ze spowodowaniem szkody w kolizji drogowej przez ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego (art. 436 kc w zw. z art. 822 kc i art. 19 ust. 1, 34 ust. 1 cyt. ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych … Dz. U. Nr 124, p. (...) ze zm.).

Spór w sprawie sprowadzał się do wysokości roszczenia.

Zgodnie z art. 13 ust. 2, 36 w/w ustawy odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotu objętego ubezpieczeniem (art. 361 kc, art. 445 § 1 w zw. z art. 444 § 1 kc). Kompensacyjna funkcja odpowiedzialności odszkodowawczej wymaga ustalenia odszkodowania w takiej wysokości, aby cały uszczerbek został wyrównany oraz aby poszkodowany nie został wzbogacony; uszczerbek wyraża się w różnicy między stanem w prawnie chronionych dobrach majątkowych, w różnicy między stanem tych dóbr, jaki istniał i jaki następnie mógłby istnieć w ramach normalnej kolei rzeczy, a stanem, jaki powstał na skutek zdarzenia wywołującego zmianę polegającą na uszczupleniu aktywów lub zwiększeniu pasywów (zob. uzasadnienie wyroku z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00 ("Izba Cywilna" 2002, nr 12, s. 40) oraz uchwały z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01).

Rozstrzygając ten spór Sąd miał na uwadze ustabilizowane orzecznictwo, Sąd zaakceptował je także z tego względu, że zostało ukształtowane w oparciu o ogólne zasady odszkodowawcze (zwł. art. 361, 363 kc) z uwzględnieniem przy tym istoty tego rodzaju odpowiedzialności ubezpieczeniowej.

I tak :

- w oparciu o uzasadnienie wyroku SN z 1.09.1970 r. II CR 371/70, OSN 1971, Nr 5, p. 93 można wnioskować, że skoro wobec art. 363 § 1 kc poszkodowany ma prawo wyboru naprawy szkody poprzez naprawę lub zapłatę , to wybierając kosztorysowy sposób naprawy nie godzi się (nie musi się godzić) na zminimalizowane odszkodowanie ; wniosek ten potwierdza też wyrok SN z 16.05.2002 r. V CKN 1273/00, LEX nr 55515 : roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana,

- u chwała (jak i uzasadnienie do niej) z dnia 13 czerwca 2003 r. Sąd Najwyższy III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51, Biul.SN 2003/6/4, Wokanda 2003/7-8/5, Prok.i Pr.-wkł. (...), M.Prawn. 2004/2/81: Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku ,

- wyrok z dnia 20 października 1972 r. Sąd Najwyższy II CR 425/72, OSNC 1973/6/111 :W wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej, do których to wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, jeżeli ich użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy ,

- w yrok z dnia 19 lutego 2003 r. Sąd Najwyższy V CKN 1668/00 LEX nr 83827 Odpowiedzialność ubezpieczyciela jest szczególną postacią odpowiedzialności cywilnej, a prawo ubezpieczeń majątkowych jest częścią prawa odszkodowawczego. Pojęcie odszkodowania jest w prawie ubezpieczeniowym takie same jak w innych działach prawa odszkodowawczego, służy naprawieniu powstałej szkody,

- wyrok z dnia 16 maja 2002 r. Sąd Najwyższy V CKN 1273/00 LEX nr 55515: R oszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana. Jeśli zatem naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania, to nie sposób podzielić poglądu, iż koszty naprawy określone przez specjalistyczny warsztat nie mogą być miernikiem dla ustalenia odszkodowania należnego powodowi, gdyż ten nie dokonał naprawy samochodu,

- wyrok z dnia 20 lutego 2002 r. Sąd Najwyższy V CKN 908/00 LEX nr 54365 :o dszkodowanie za szkodę poniesioną w wyniku uszkodzenia pojazdu mechanicznego, należącego do poszkodowanego nie będącego podatnikiem podatku VAT, ustalone według cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu, obejmuje mieszczący się w tych cenach podatek VAT,

- wyrok SN z 5.11.1980 r. III CRN 223/80 OSN Nr 10 p. 186 , gdzie zauważono, że zmniejszanie odszkodowania o amortyzację części prowadziłoby do tego, iż poszkodowany partycypowałby w naprawie, co nie odpowiadałoby omawianym zasadom odpowiedzialności. .

Na takim przedstawionym tle należało uwzględnić wyniki opinii biegłego sporządzone adekwatnie do przytoczonej podstawy orzekania. Sąd nie miał podstaw do podważania wiarygodności opinii biegłego. Dodatkowym potwierdzeniem jej zasadności są opinie znane Sądowi z urzędu z analogicznych spraw z rozliczaniami szkód samochodowych (zwł. iż tzw. części zamienne ze względu na technologię ich wykonania nie są właściwymi zamiennikami części oryginalnych i stąd nie jest zasadne wykorzystywać ich przy kalkulacji opartej na przytoczonych zasadach, a jeżeli jest taka możliwość to wówczas biegli to sygnalizują). Strony nie kwestionowały opinii biegłego po jej uzupełnieniu. Opinia była przy tym wyraźnie wnikliwa i logicznie uzasadniona.

Dokonanie naprawy nie jest warunkiem ustalenia szkody (zatem odmowa przyjęcia oferty naprawy także nie obciąża powoda), gdyż szkoda wywołana wypadkiem jest stanem niezależnym od tego, czy naprawa została wykonana, mimo iż naturalnym miernikiem jest ustalenie, jaki nakład poszkodowany powinien ponieść, by przywrócić stan sprzed szkody. Należy zatem ustalić to w rozsądnych życiowo granicach (art. 322 kpc), ale jednocześnie brak jest podstaw do narzucania, że zasadne są szacunkowe koszty minimalne na poczet naprawy, gdyż to nie wyrównuje uszczerbku, jakiego doznał właściciel w swym pojeździe. I dlatego pozwany nie może powoływać się na art. 362 kc dla statuowania obligu wyboru sposobu likwidacji szkody. Mogłoby to w konsekwencji prowadzić do naruszenia praw powoda, co do naprawy zgodnie z możliwościami rynkowymi (oczywiście w przedstawionych granicach).

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji. Nadmienić można, że tym samym orzeczenie pozostaje także w zgodzie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z 12.04.2012 r. w sprawie III CZP 80/11.

W konsekwencji do przedstawionej podstawy prawnej Sąd nie uwzględnił wniosków dowodowych co do opinii biegłego w całym zakresie, oczekiwanym przez pozwanego. Brak też jest podstaw, by stosować się do wytycznych (...), choć zauważyć należy, iż korespondują one z zasadami rozliczenia ustalonymi przez Sąd z odwołaniem się do regulacji odpowiedzialności odszkodowawczej w kodeksie cywilnym dopełnionymi wiadomościami specjalnymi biegłego, pozwalającymi stwierdzić, jaki wariant kalkulacji szkody odpowiada tym przesłankom. W następstwie także informacja o ofercie pozwanego nie wymaga dodatkowego omówienia, gdyż nie odpowiadała opisanym założeniom rozstrzygnięcia.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc przy uwzględnieniu art. 14 ust. 1 w/w ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Termin wymagalności nie budził wątpliwości.

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 100 kpc z uwzględnieniem § 6 pkt. 5 rozporządzenia z 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych …– /Dz.U. 02.162.1349 ze zm./ z uwzględnieniem art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż zaliczka uiszczona przez powoda nie pokryła całości wydatków na opinię biegłego. Powód wygrał w 88,70 %. Koszty powoda to : 650,00 zł opłata od pozwu i 3.617,00 zł koszty zastępstwa prawnego, czyli w tym zakresie należny jest mu zwrot 3.376,10 zł. Nadto uiścił 800,00 zł zaliczki na biegłego. I sumę tych 2 kwot zasądzono tytułem zwrotu kosztów pomniejszoną o koszty należne pozwanemu w związku z częściowym oddalenie powództwa (czyli 11,30 % z 3.617,00 zł = 408,72 zł). Wysokość zasadzonego świadczenia należała bowiem do oceny Sądu i skoro na przytoczonej podstawie ma możność włożenia na przegrywającego całości kosztów, a także może rozważyć stosunkowe ich rozłożenie, to wobec specyfiki sporu i znacznego zakresu uwzględnienia powództw w całości zobowiązał pozwanego do pokrycia kosztów opinii (ich wysokość nie była zależna od wielkości wygranego powództwa).