Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: S. N.

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa S. M.

przeciwko Č. S. z siedzibą w P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Č. S. z siedzibą w P. na rzecz powoda S. M. kwotę 18.089,29 zł. (osiemnaście tysięcy osiemdziesiąt dziewięć złotych i 29/100) z odsetkami:

- ustawowymi w stosunku rocznym od kwoty 7.128,15 zł. (siedem tysięcy sto dwadzieścia osiem złotych i 15/100) od dnia 4.08.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w stosunku rocznym od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty,

- ustawowymi za opóźnienie w stosunku rocznym od kwoty 10.961,14 zł. (dziesięć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt jeden złotych i 14/100) od dnia 14.06.2017 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego Č. S. z siedzibą w P. na rzecz powoda S. M. kwotę 3.522,17 zł. (trzy tysiące pięćset dwadzieścia dwa złote i 17/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego Č. S. z siedzibą w P. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 549,00 zł. (pięćset czterdzieści dziewięć złotych i 00/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powód S. M. w dniu 22.03.2016 r. wytoczył powództwo przeciwko Č. S. z siedzibą w P. o zapłatę kwoty 7.128.15 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4.08.2015r. do dnia zapłaty tytułem uzupełnienia należnego odszkodowania za szkodę wyrządzoną w jego samochodzie na skutek kolizji z samochodem objętym ubezpieczeniem u pozwanego, wywodząc iż wypłacone odszkodowanie nie jest zgodne z wyceną rozmiaru szkody, wykonaną na zlecenie powoda. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany Č. S. z siedzibą w P. wniósł o oddalenie powództwa w całości wywodząc, iż wypłacone odszkodowanie zrekompensowało powodowi szkodę. Nadto pozwany wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Pozwany wskazał, iż z uwagi na nieprzedłożenie przez powoda rachunków za naprawę brak jest możliwości wypłacenia dalszego odszkodowania metodą rachunkową, w sposób bardziej zindywidualizowany.

Pismem z dnia 5.06.2017 r. złożonym na rozprawie w dniu 6.06.2017 r. powód rozszerzył powództwo i wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 18.089,29 zł. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot: 7.128,15 zł. od dnia 4.08.2015 r. do dnia zapłaty i od kwoty 10.961,14 zł. od dnia wniesienia rozszerzonego powództwa do dnia zapłaty.

Pismem z dnia 27.06.2017 r. powód wniósł o oddalenie również w zakresie rozszerzonego powództwa.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód był współwłaścicielem pojazdu marki B. o nr rej. (...).

Samochód w dniu 2.07.2015 r. uczestniczył w kolizji drogowej. Sprawcą kolizji był kierujący samochodem ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej przez pozwanego

W wyniku kolizji samochód powoda doznał uszkodzeń. Powód zgłosił szkodę pozwanemu w dniu 4.07.2015 r.

Pozwany ustalił i wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 7.509.16 zł., a następnie na skutek odwołania powoda - dodatkowo 486,63 zł. (łącznie 7.995,79 zł.), wskazując, iż dalsza wypłata odszkodowania będzie możliwa po przedstawieniu faktury za naprawę. Powód nie zgodził się z wysokością wypłaconego mu odszkodowania. Pozwany z kolei kwestionował koszty naprawy wyliczone w toku postępowania przez biegłego.

bezsporne oraz dowód: k. 7-11 - kalkulacja szkody, k. 12-14 - e-mail, k. 15 - informacja, k. 7-20- - kalkulacja, k. 34-36 - kalkulacja, k. 37-39 - e-mail, k. 40-42 - kosztorys, k. 43 - pismo, k. 44m - zapis na nośniku elektronicznym akt szkody, k. 74-75 kosztorys

Wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powodów wyniosła 26.085,08 zł brutto.

dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania szkód komunikacyjnych - pisemna (k. 59-62), ustna (k. 84-85- (00:05:24- 00:16:15)

Sąd zważył, co następuje:

Kwestię wypłaty odszkodowania z OC sprawcy zdarzenia regulują przepisy ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z 2003 r.). Wspomniana ustawa reguluje kwestie związane z ubezpieczeniem obowiązkowym m.in. pojazdów mechanicznych (art. 4 ust. 1 cyt. Ustawy). Przepis art. 9 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości danego rodzaju stosunków. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób za które ponosi on odpowiedzialność. Z kolei z treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu, a w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie (art. 13 ust. 2).

Pojęcie szkody oraz zasady ustalania jej wysokości w przypadku ubezpieczyciela określają przepisy art. 361 i art. 363 kc. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła. Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela następuje jedynie przez zapłatę na podstawie art. 363 § 2 k.c. Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego jest ustalana wg sumy cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu z daty ustalenia odszkodowania.

Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić, ani od okoliczności sprzedaży pojazdu. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, a uszczerbek ten istnieje od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem (tak też: G. Bieniek w „Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe”, Lexis Nexis, W-wa 2006 r. s. 145).

W celu określenia wysokości odszkodowania należało ustalić wysokość kosztów naprawy samochodu powodów, który doznał uszkodzenia w wyniku kolizji ze sprawcą ubezpieczonym przez pozwanego.

Sąd oparł się przy ustalaniu tejże wysokości na opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania szkód komunikacyjnych - zarówno pisemnej i ustnej, która została sporządzona w sposób jasny i czytelny, zgodnie z wiedzą wymaganą przy tej specjalności. Zauważyć przy tym należy, iż biegły opierał się na protokole szkody i zdjęciach sporządzonych bezpośrednio po zdarzeniu przez rzeczoznawcę z ramienia pozwanego.

Według biegłego wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powodów powinna wynieść 26.085,08 zł brutto.

Biegły ustalił uśrednione stawki roboczogodziny stosowane w zakładach branży motoryzacyjnej regionu (...) w roku 2015 w wysokości 100 zł./rbg dla prac mechaniczno – blacharskich i pomocniczych oraz 110 zł./rbtg dla prac lakierniczych.

Przyjęta przez biegłego stawka za robociznę umożliwia powodowi przywrócenie stanu samochodu sprzed szkody, zwłaszcza, iż powód wybrał rozliczenie kosztorysowe. Natomiast stawki przyjęte przez pozwanego zmuszałyby powoda do wykonania naprawy w warsztacie wykonującym naprawy poniżej średniej wartości stawek na rynku lokalnym, do czego pozwany nie był uprawniony pomimo wybrania kosztorysowego rozliczenia szkody. Sprzedaż pojazdu nie ma żadnego wpływu na ustalenie wartości odszkodowania z daty powstania szkody, ponieważ powód poniósł uszczerbek w swoim majątku, ponieważ na skutek zdarzenia pojazd ten stracił na wartości w wyniku doznanych uszkodzeń.

Biegły ustalając koszty części zamiennych przyjął wartość części oryginalnych.

Sąd przyjął te wyliczenia za wiarygodne, gdyż należy mieć na uwadze, iż pełne odszkodowanie powinno zawierać nie tylko uwzględnienie przeciętnej ceny roboczogodziny, obowiązującej na danym obszarze, ale również ceny części oryginalnych, stosowanych przez serwis danej marki pojazdu. Nie można pozbawiać poszkodowanego na skutek kolizji możliwości naprawienia szkody przy pomocy części oryginalnych, zwłaszcza, iż zastosowanie części nieoryginalnych powodowałoby podniesienie kosztów naprawy związanych z dopasowaniem części do oryginalnych części zamontowanych w samochodzie, a tym samym zysk z zastosowania tychże części byłby iluzoryczny i na pewno powodowałby znaczne obniżenie jakości wykonanej naprawy. Ponadto należy zauważyć, iż jak wynika z przeprowadzonych dowodów w sprawie szkoda w pojeździe powoda nie była szkodą całkowitą.

Odnośnie wysokości szkody powiększonej o podatek VAT należy wskazać, iż na podstawie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17.05.2007 r. (III CZP 150/06, publ. OSNC 2007/10/144, biul. SN 2007/5/9), z którą Sąd orzekający w pełni się zgadza – odszkodowanie przysługujące na podstawie umowy ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę powstałą w związku z ruchem tego pojazdu, ustalone wg cen części zamiennych i usług, obejmuje kwotę podatku od towarów i usług (VAT) w zakresie, w jakim poszkodowany nie może obniżyć podatku od niego należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, iż zakład ubezpieczeń częściowo naprawił szkodę i wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 7.0995,79 zł, co było bezsporne oraz oświadczenie powoda o rozszerzeniu powództwa, należało uwzględnić roszczenie powoda na podstawie art. 363 § 1 kc i zasądzić różnicę między wyliczoną szkodą przez biegłego, a częściowym jej naprawieniem tj. kwotę 18.089,29 zł, wraz z odsetkami.

Odnośnie odsetek należy wskazać, iż na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r. Nr 124 poz. 1152 z późn. zm.) pozwany był obowiązany wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody przez uprawnionego lub pokrzywdzonego. Zgłoszenie szkody miało miejsce 4.07.2015 r., a termin 30 dni upłynął 3.07.2015r., a tym samym zasadnym było zasądzenie odsetek od dnia 4.08.2015 r. od kwoty 7.128,15 zł. Orzeczenie o odsetkach znalazło oparcie również w treści art. 481 § 1 kc., przy uwzględnieniu zmian tego przepisu od 1.01.2016 r. (odsetki ustawowe za opóźnienie). Co do żądania odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty rozszerzonego powództwa, w ocenie Sądu data tych odsetek winna biec od dnia następnego po dniu doręczenia pisma rozszerzającego powództwo (tj. od dnia 14.06.2017 r.), podczas gdy powód wnosił o zasądzenie odsetek od tej kwoty od dnia wniesienia pisma (6.06.2017 r.). Zatem, ponad uwzględnione żądanie powództwo podlegało oddaleniu (w zakresie odsetek)

O kosztach postępowania sądowego postanowiono w myśl art. 100 k.p.c., Stroną przegrywającą w znacznej mierze niniejsze postępowanie niewątpliwie jest pozwany. W związku z tym od pozwanego na rzecz powoda należało zasądzić poniesione przez powoda koszty postępowania (opłata sądowa od pozwu 357 zł, wynagrodzenie pełnomocnika - 2400 zł., 2x 17 zł. opłaty od pełnomocnictwa, koszt opinii biegłego pokryty z zaliczki uiszczonej przez powoda - 731,17 zł.) w łącznej wysokości 3.522,17 zł.

Z uwagi na nie uiszczoną opłatę sądową od rozszerzonego powództwa - wg wyniku postępowania opłatę tę należało ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Słupsku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Dn. 18.10.2017