Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2017r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Barbara Nowicka

Protokolant: starszy sekretarz sądowy E. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2017 r. w S. sprawy

z powództwa A. T.

przeciwko L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda A. T. kwotę 15.947,83 zł (piętnaście tysięcy dziewięćset czterdzieści siedem złotych i 83/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04.01.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  ustala, że pozwany L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce z siedzibą w W. ponosi koszty procesu w 100%, przy czym pozostawia szczegółowe wyliczenie kosztów referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 1414/16

UZASADNIENIE

Powód A. T. wniósł o zasądzenie od pozwanego L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwoty 15.947,83 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04.01.2016 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Na uzasadnienie zgłoszonych żądań powód argumentował, iż w dniu 04.12.2015r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony pojazd powoda marki B. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej w związku z ruchem pojazdu, wystawioną przez pozwanego. W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 18.260,33 zł.

Powód wskazał, że wypłacone odszkodowanie nie rekompensuje poniesionej szkody wyliczonej na kwotę 34.208,16 zł, stanowiącą realny koszt naprawy samochodu.

Pozwany L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce z siedzibą w W. żądał oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Podniósł, iż w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego wypłacił odszkodowanie. W ocenie pozwanego wypłacona kwota odszkodowania pozwala na przywrócenie auta powoda do stanu sprzed kolizji.

W szczególności pozwany zakwestionował zastosowane w kalkulacji powoda ceny części zamiennych oraz stawki za roboczogodzinę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. T. jest właścicielem samochodu marki B. o nr rejestracyjnym (...). W dniu 04.12.2015 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której pojazd powoda uległ uszkodzeniu. Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce z siedzibą w W. ( bezsporne).

A. T. zgłosił pozwanemu szkodę komunikacyjną z ubezpieczenia OC . ( bezsporne), nadto:

dowód : zgłoszenie szkody /k. 48-49 akt/.

Ubezpieczyciel sporządził kosztorys wysokości szkody w pojeździe poszkodowanego, w którym wycenił wartość naprawy na kwotę 18.260,33 zł. Kwotę przyznanego odszkodowania wypłacono powodowi. (bezsporne).

Na zlecenie powoda rzeczoznawca sporządził prywatną kalkulację naprawy auta na kwotę 34.208,16 zł.

dowód: kalkulacja naprawy z dnia 16.02.2016r., /k. 24-30 akt/.

Koszt naprawy uszkodzonego samochodu powoda w związku ze zdarzeniem z dnia 04.12.2015r., ustalony w sposób zalecany przez producenta tego pojazdu, uwzględniający uszkodzone elementy ujawnione i opisane przez pozwanego ubezpieczyciela w toku postępowania likwidacyjnego, wynosi 36.970,07 zł brutto, przy przyjęciu stawek 90/100 zł/rbh, stanowiących stawki średnie.

Koszt naprawy z wykorzystaniem części oznaczonych literą Q (o ile byłyby dostępne) byłby niższy o 7.245,79 zł brutto.

Części oznaczone symbolem P mogą znacznie się różnić od części producenta, nie mają one gwarancji jakości i kształtu, często różnią się kształtem w sposób uniemożliwiający ich zastosowanie. Wartość rynkowa pojazdu wg stanu sprzed szkody zbliżona była do 41.800,- zł.

Widniejące w bazie systemu E. dane o częściach zamiennych oznaczonych symbolem Q nie odpowiadają prawdzie i realiom rynkowym, bowiem nie występują w sprzedaży

dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania szkód w pojazdach M. S. /k.69-85 akt/, pisemna opinia uzupełniająca /k. 152 akt/ oraz uzupełniająca opinia ustna na rozprawie dnia 22.09.2017r. /k. 157-159 akt/.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Na gruncie zgłaszanych w toku sprawy twierdzeń i zarzutów stron trzeba było w pierwszej kolejności zauważyć, iż nie było pomiędzy nimi sporu co do faktu, że w dniu 04.12.2015 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której samochód powoda uległ uszkodzeniu. Pozwany nie kwestionował również zasady istnienia swej odpowiedzialności odszkodowawczej wobec powoda, przyznając, że łączyła go z właścicielem auta kierowanego przez sprawcę kolizji umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej oraz nie kwestionując legitymacji materialnej czynnej powoda.

Strony różniły się natomiast co do oceny wysokości należnego powodowi odszkodowania. Strona powodowa stała bowiem na stanowisku, że wypłacone przez pozwanego ubezpieczyciela odszkodowanie było zaniżone. W konsekwencji dochodzone w niniejszym procesie roszczenie stanowiło różnicę pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez ubezpieczyciela a należnym wg strony powodowej.

Przystępując do oceny poruszanych w niniejszym postępowaniu kwestii należało przy tym zważyć, iż stosownie do treści art. 822 § 1 k.c przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 822 § 2 kc).

Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odpowiada co do zasady ogólnej konstrukcji z art. 822 kc i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 03.124.1152 z późn. zm.). W ustawie tej postanowiono, że odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Sąd zważył także, że wysokość odszkodowania powinna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Określenie pojęć "szkody" i "odszkodowania" w razie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkody wyrządzone ruchem pojazdów mechanicznych, następuje na gruncie kodeksu cywilnego, bowiem zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu ponosi co do zasady odpowiedzialność w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. W istocie jednak powszechnie przyjmuje się, że naprawienie szkody polegającej na uszkodzeniu pojazdu polega przede wszystkim na zapłaceniu kwoty koniecznej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego. Pod względem ekonomicznym (wartości świadczenia) występuje w takiej sytuacji "ekwiwalentność" obu postaci świadczeń odszkodowawczych, przy jednoczesnym stwierdzeniu, iż z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensaty szkody (por. uchwała SN z 12.10.2001r., III CZP 57/01, OSNC 2002/5/57).

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem (por. wyrok z dnia 07.08.2003r., IV CKN 387/01, LEX nr 141410) szkoda powstaje zwykle w chwili wypadku komunikacyjnego i podlega naprawieniu według zasad określonych w art. 363 § 2 k.c. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać. Przy takim rozumieniu obowiązku odszkodowawczego nie ma w zasadzie znaczenia prawnego okoliczność, czy poszkodowany dokonał naprawy oraz czy i jakim kosztem to uczynił. Zgodnie z art. 363 § 2 k.c. wysokość tak określonego odszkodowania powinna być ustalona według poziomu cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy.

Podzielając w zupełności przytoczone stanowisko i ustalając koszt przywrócenia auta powoda do stanu sprzed kolizji Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego z zakresu szacowania szkód w pojazdach M. S..

W opinii pisemnej biegły oszacował iż koszt naprawy uszkodzonego samochodu powoda w związku ze zdarzeniem z dnia 04.12.2015r., ustalony w sposób zalecany przez producenta tego pojazdu, uwzględniający uszkodzone elementy ujawnione i opisane przez pozwanego ubezpieczyciela w toku postępowania likwidacyjnego, wynosi 36.970,07 zł brutto, przy przyjęciu stawek 90/100 zł/rbh, stanowiących stawki średnie. Biegły wskazał, że koszt naprawy z wykorzystaniem części oznaczonych literą Q (o ile byłyby dostępne) byłby niższy o 7.245,79 zł brutto. Części oznaczone symbolem P mogą znacznie się różnić od części producenta.

Do opinii powyższej strona powodowa wywiodła zastrzeżenia, będące przedmiotem ustnej opinii uzupełniającej biegłego, złożonej na rozprawie dnia 22.09.2017r. /k. 157-159 akt/. Po zapoznaniu się z argumentacją strony powodowej oraz poczynieniu własnych ustaleń biegły zaopiniował kategorycznie, że części oznaczone symbolem P mogą znacznie się różnić od części producenta, nie mają one gwarancji jakości i kształtu, często różnią się kształtem w sposób uniemożliwiający ich zastosowanie. Widniejące natomiast w bazie systemu E. dane o częściach zamiennych oznaczonych symbolem Q nie odpowiadają prawdzie i realiom rynkowym, bowiem nie występują w sprzedaży.

Do opinii powyższej strony nie zgłosiły zastrzeżeń. Analiza treści opinii biegłego M. S., uzupełnionej w piśmie oraz na rozprawie dnia 22.09.2017r. pozwalała ostatecznie na uznanie, że była ona fachowa, logiczna i wiarygodna. Biegły w sposób przekonujący uzasadnił swoje stanowisko wskazując przeprowadzone czynności i przesłanki, na których się oparł oraz proces dochodzenia biegłego do wniosków stanowiących konkluzję opinii.

Istotnym było również, że strona pozwana nie powołała zarzutów, ani nie wykazała okoliczności, mogących podważyć fachowość i wiarygodność opinii ustnej biegłego. Pozwany nie wykazał w szczególności podnoszonego przez siebie zarzutu, iż możliwym było zastosowanie części oznaczonych symbolem Q dla przywrócenia auta do stanu sprzed szkody, a części te były dostępne na rynku w cenach przyjętych przez pozwanego.

W tej sytuacji Sąd uznał, iż przeprowadzony w sprawie dowód z opinii biegłego M. S., określającego koszt przywrócenia auta do stanu sprzed szkody przy przyjęciu średnich stawek rynkowych stosowanych na lokalnym rynku oraz zakładającego niezbędność zastosowania przyjętych przez niego części zamiennych, stanowił miarodajną podstawę dla określenia wysokości należnego powodowi odszkodowania.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd przyjął, że koszt naprawienia auta wynosił 36.970,07 zł. Pomniejszając tę kwotę o wypłacone odszkodowanie ustalono, że zgłoszone roszczenie tytułem dopłaty do odszkodowania zasługuje na uwzględnienie w całości, o czym orzeczono jak w pkt I wyroku.

W odniesieniu do żądania zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie Sąd zważył, iż stosownie do treści art. 14 ust 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.Wobec powyższego orzeczono o odsetkach zgodnie z żądaniem pozwu, na podstawie art. 481 § 1 kpc.

O kosztach jak w pkt II wyroku orzeczono na podstawie art. 98 kpc, w związku z art. 108 § 1 kpc. Rozstrzygając o zasadach ponoszenia kosztów Sąd zważył, że pozwany przegrał sprawę w 100% i w takiej wysokości powinien ponieść koszty procesu, przy czym szczegółowe wyliczenie kosztów pozostawiono referendarzowi sądowemu, który po uprawomocnieniu się orzeczenia w niniejszej sprawie, jak również uprawomocnieniu się postanowienia w przedmiocie wynagrodzenia biegłego, dokona szczegółowego wyliczenia kosztów obciążających stronę pozwaną.