Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy M. K.

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2017 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko B. B.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  przyznaje kuratorowi ustanowionemu dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej B. B. – radcy prawnemu M. P. wynagrodzenie w kwocie 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote i 80/100).

sygn. akt I C 1993/16

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 28.04.2016 roku powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., wniósł pozew przeciwko B. B. o zapłatę kwoty 1.452,97 zł wraz z odsetkami umownymi od kwoty 1.206,59 zł w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od dnia 21.04.2016 do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych i ustanowienie kuratora dla pozwanej nieznanej z miejsca pobytu.

W uzasadnieniu powód podał, że w dniu 16.07.2001 roku pozwana zawarła z Bankiem (...) S.A. umowę (...) bez (...) nr (...), która w związku z wypowiedzeniem została zaewidencjonowana w dniu 13.06.2015 r. na rachunku (...). (...).KR.ODNAWIALNEGO” nr (...). Argumentował, iż na podstawie ksiąg banku stwierdzone zostało, że na 20.04.2016 roku figuruje w nich wymagalne zadłużenie pozwanej z tytułu przeterminowanej umowy (...). (...).KR.ODNAWIALNEGO” nr (...).

Na kwotę dochodzoną pozwem składają się:

- 1.206,59 zł tytułem kapitału;

- 149,38 zł odsetki umowne liczone od 13.06.2015 roku do 20.04.2016 roku,

- 97,00 zł koszty.

Zarządzeniem z dnia 4.11.2016 roku został ustanowiony dla pozwanej B. B., której miejsce pobytu nie jest znane, kurator procesowy w osobie radcy prawnego /k. 46/.

W odpowiedzi na pozew kurator ustanowiony dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej, wniósł o oddalenie powództwa w całości. Z ostrożności podniósł zarzut nieudowodnienia roszczenia, zakwestionował zawarcie umowy, rozwiązanie umowy i umocowanie osób wystawiających wyciąg z ksiąg banku. Z ostrożności procesowej podniósł zarzut przedawnienia roszczenia /k. 52 – 55/. Ponadto wniósł o zasądzenie koszów na rzecz pozwanej od powódki, oraz o przyznanie kuratorowi wynagrodzenia, oświadczając na rozprawie, że jest płatnikiem podatku VAT.

Postanowieniem z dnia 22.12.2016 roku sąd zwolnił kuratora ustanowionego dla pozwanej, której miejsce pobytu nie było znane /k. 62/.

Na rozprawie w dniu 22.12.2016 roku pozwana oświadczyła, że musi zapoznać się ze sprawą. Na kolejnym terminie wyznaczonym na rozprawę pozwana nie potrafiła wskazać z czego wynika jej zadłużenie wobec powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. B. zawarła z (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.:

- w dniu 16.07.2001 roku umowę rachunku oszczędnościowego lub oszczędnościowo – rozliczeniowego nr (...), na mocy której bank zobowiązał się do prowadzenia superkonta, a pozwana do systematycznych wpłat na superkonto; na umowie ołówkiem odnotowano numer (...);

- w dniu 23.02.2007 roku umowę kredytu odnawialnego nr (...) w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym o numerze (...) na cele konsumpcyjne w formie limitu kredytowego w kwocie 2.000,00 zł, na okres 12 miesięcy z możliwością przedłużenia na kolejne okresy 12 – miesięczne;

- w dniu 4.03.2008 roku aneks nr (...) do umowy kredytu odnawialnego, podwyższenie kwoty kredytu w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym nr (...) do kwoty 4.000,00 zł;

- w dniu 2.08.2013 roku umowę rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego (...) , USŁUG (...) ( Z (...) ) w rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowym nr (...).

- w dniu 6.05.2014 roku umowę kredytu odnawialnego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym o nr (...) na cele konsumpcyjne w formie limitu kredytowego w kwocie 1.000,00 zł, na okres 12 miesięcy z możliwością przedłużenia na kolejne okresy 12 – miesięczne;

(dowód: umowa rachunku z dnia 16.07.2001 roku k. 82, umowa z dnia 23.02.2007 roku k. 85 – 86 verte; aneks nr (...) z dnia 4.03.2008 roku k. 87, umowa z dnia 6.05.2014 roku k. 88 – 92 verte; umowa rachunku z dnia 2.08.2013 roku k. 93 – 95, oświadczenie k. 96, wyciąg z taryfy prowizji i opłat bankowych k. 96 verte – 97, dyspozycja k. 98).

W dniu 2.08.2013 roku rachunek B. B. KONTO BEZ GRANIC z (...) nr (...) został przekształcony na rachunek indywidualny na rzecz B. B..

(dowód: wniosek o przekształcenie rachunku k. 99)

Pismem z dnia 24.03.2015 r. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. oświadczyła, że wypowiada B. B. umowę kredytu odnawialnego do rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego nr (...) z powodu przekroczenia limitu i wskazał, iż zadłużenie wobec banku na dzień 24.03.2015 r. wynosi 1.130,97 zł w tym kwota przekroczenia limitu 104,93 zł i zaległe odsetki 20,89 zł.

(dowód: pismo z dnia 24.03.2015 r. k. 83, koperta k. 84)

Pismem z dnia 6.11.2015 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wezwała B. B. do zapłaty kwoty 1.300,43 zł według stanu na dzień 4.11.2015 roku z tytułu (...). (...).KR.ODNAWIALNEGO nr (...).

Pismo nie zostało odebrane przez pozwaną.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 6.11.2015 roku k. 7, koperta k. 8)

W dniu 20.04.2016 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystawiła wyciąg z ksiąg bankowych nr (...), w którym stwierdziła wymagalne zadłużenie B. B. PESEL (...) z tytułu (...). (...).KR.ODNAWIALNEGO nr (...) z dnia 13.06.2015 r. w kwocie 1.452,97 zł (1.206,59 zł kapitał, 149,38 zł odsetki, 97,00 zł prowizje).

(dowód: wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) k. 6)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Na powodzie ciążył, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., ciężar wykazania, że powodowi przysługuje wierzytelność wobec pozwanej dochodzona pozwem. Powód temu obowiązkowi nie sprostał.

Podkreślić należy, że pozwana była początkowo reprezentowana przez kuratora ustanowionego dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej i czynności podjęte przez kuratora były skuteczne nawet w sytuacji późniejszego uczestnictwa pozwanej w sprawie.

Istotne jest również to, że pozwana, która prezentowała stanowisko ugodowe deklarując ewentualną chęć spłaty zadłużenia w ratach, nie uznała powództwa, a przede wszystkim nie przyznała, że powodowi przysługuje kwota dochodzona pozwem, albowiem nie orientowała się z jakiego tytułu powód dochodzi zapłaty.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, zaoferowany przez powoda, nie pozwolił na ustalenie, że powodowi przysługuje wierzytelność wskazana w wyciągu z ksiąg banku, których podstawą byłaby umowa z dnia 16.07.2001 roku, jak doprecyzował powód w uzasadnieniu pozwu (...) (k. 4).

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny przytoczone przez powoda w pozwie okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie pozwu, nie mogą być zmieniane w postępowaniu uproszczonym (art. 505 ⁴ § 1 k.p.c.), właściwym dla tej sprawy, a przede wszystkim kształtują granice rozpoznania sprawy, w konsekwencji stanowiąc o powadze rzeczy osądzonej (art. 199 § 1 pkt. 2 k.p.c.).

Zakaz przedmiotowej zmiany powództwa jest zakazem bezwzględnym co oznacza, że dotyczy zarówno zmiany żądania, jak i zmiany faktycznej żądania zgłoszonego w pozwie. W konsekwencji należy też przyjąć, że czynność procesowa powoda zmierzająca do przedmiotowej zmiany powództwa jest bezskuteczna nawet wtedy, gdy nowe żądanie nadaje się również do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Ze względu na istotę postępowania uproszczonego nie ma też żadnych podstaw do przekazywania „zmienionego" powództwa do rozpoznania w innej, oddzielnej sprawie (Komentarz do art. 505 ⁴ k.p.c., Jacek Gudowski, stan prawny 25.06.2012 rok).

Powód jako podstawę żądania pozwu powołał umowę z dnia 16.07.2001 roku (konto bez granic (...)). Pozwana zawarła umowę kredytu i aneks do umowy kredytu, dotyczące rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego prowadzonego na podstawie umowy z dnia 16.07.2001 roku.

Po zawarciu aneksu z dnia 4.03.2008 roku limit kredytowy w rachunku oszczędnościowym wynosił 4.000,00 zł. Natomiast jak wynika z wyciągu ksiąg banku (k. 6) i pisma z dnia 24.03.2015 roku (k. 83) powód wypowiedział umowę kredytu odnawialnego z powodu przekroczenia limitu w sytuacji, gdy zadłużenie wynosiło 1.130,97 zł.

Zatem wypowiedzenie umowy kredytu odnawialnego z dnia 24.03.2015 roku (k. 83) nie mogło dotyczyć kredytu w rachunku oszczędnościowym prowadzonym na podstawie umowy z dnia 16.07.2001 roku.

Poza tym powód nie złożył do akt sprawy rachunku (...). (...).KR.ODNAWIALNEGO nr (...), na który powołał się w wyciągu z ksiąg banku. Brak tego dowodu nie pozwolił na ustalenie z której umowy kredytu odnawialnego pozwana może być zadłużona wobec powodowego banku.

Nawet ewentualne zadłużenie pozwanej wobec banku, z innej podstawy faktycznej, nie pozwala na uwzględnienie żądań pozwu dochodzonych na podstawie umowy z dnia 16.07.2001 roku.

W poczet materiału dowodowego zostały złożone inne dowody (umowa rachunku z dnia 2.03.2013 roku i umowa kredytu z dnia 6.05.2014 roku. Umowy te nie były przywołane na uzasadnienie żądań pozwu. Nieuprawnione przez sąd byłoby przyjęcie, że stanowiły one podstawę żądania pozwu, skoro powód wyraźnie jako podstawę wskazał umowę z dnia 16.07.2001 roku ( (...)), a nie umowę z dnia 2.03.2013 roku ( Z (...)).

Wobec podniesionych przez kuratora pozwanej zarzutów, w tym nieudowodnienia roszczenia i przedawnienia roszczenia, żądanie pozwu nie zasługuje na uwzględnienie. Powód nie uwodnił, że przysługuje mu na podstawie okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie kwota dochodzona pozwem. Wobec nieuwodnienia roszczenia, nie można było ocenić zasadności zarzutu przedawnienia roszczenia. Słusznie zarzucił kurator ustanowiony dla pozwanej, że wyciąg z ksiąg banku jest dowodem wyłącznie na to, że osoba która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w jego treści i podlega ocenie na równi z pozostałymi dowodami (przepis art. 95 ust. 1 i ust. 1a Prawa bankowego).

Wobec nieudowodnienia roszczenia i braku wykazania, że pozwana jest zobowiązana wobec powoda na podstawie okoliczności faktycznych przytoczonych na uzasadnienie pozwu, sąd wobec braku przesłanek z art. 353 § 1 k.c. powództwo oddalił, o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Kurator ustanowiony dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy przepisu §1 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13.11.2013 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z §2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, sąd przyznał kuratorowi ustanowionemu dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej B. B. - radcy prawnemu M. P. wynagrodzenie w kwocie 442,80 zł (360,00 zł + 23% podatku od towarów i usług), o czym orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku.