Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2017r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Hanna Kaflak-Januszko

Protokolant: E. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2017 r. w S. sprawy

z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) w W. kwotę 4.817,00 zł (cztery tysiące osiemset siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

I C 2891/16

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. pozwem z 9.01.2016r. domagał się od pozwanego zapłaty 32.000,00 zł z odsetkami ustawowymi od 29.10.2015 r. tytułem zwrotu reszty pożyczki, którą to wierzytelność nabył od syndyka masy upadłości 3P (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w S..

Powództwo zostało uwzględnione poprzez wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) w W. zaskarżył nakaz w całości sprzeciwem i wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc zarzut przedawnienia, gdyż zgodnie z umową, spłata miała nastąpić do 30.09.2009 r. i twierdząc, że roszczenie miało związek z działalnością gospodarczą. Jego zdaniem cesja była nieskuteczna, gdyż w umowie zostało zastrzeżone, że przeniesienie praw i obowiązków z umowy nie może odbyć się bez zgody drugiej strony. Dodał także, iż powód powinien był wykazać istnienie niespłaconej przez pozwanego wierzytelności.

Sąd ustalił, co następuje:

15.05.2008 r. pozwany zawarł umowę pożyczki z 3P (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S..

fakt przyznany

Pożyczkę udzielono w kwocie 50.000,00 zł z oprocentowaniem do spłaty do 30.09.2009 r.

W preambule umowy wpisano, że pożyczkodawca jest jednym z udziałowców pożyczkobiorcy i zamierza dokonać inwestycji poprzez udzielenie pożyczki.

W § 5 ustalono, że żadna ze stron nie może dokonać cesji bez uprzedniej zgody drugiej.

dowód: odpis umowy – k. 10-13

Postanowieniem z 21.01.2013 r. ogłoszono upadłość pożyczkodawcy, obejmującą likwidację jego majątku.

dowód: odpis postanowienie – k. 14

Postanowieniem z 10.08.2015 r. sędzia komisarz zezwolił syndykowi na sprzedaż wierzytelności wobec pozwanego na kwotę 92.000,00 zł.

dowód: odpis postanowienia – k. 19

28.10.2015 r. powód zawarł umowę przelewu wierzytelności z syndykiem pożyczkodawcy, znajdującego się upadłości likwidacyjnej.

dowód: odpis umowy – k. 12-13 i załączników – k. 15-18 (zob. k. 19 pkt. 7)

Cesją objęta była wierzytelność dochodzona w niniejszej sprawie.

fakt przyznany

Pismem z 24.11.2015 r. powód przesłał pozwanemu zawiadomienie o cesji.

dowód: odpis pisma z dowodem nadania – k. 20-21

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie podlegało uwzględnieniu wobec uwzględnienia zarzutu przedawnienia.

Bezsporne było, że roszczenie wywodzone było z umowy pożyczki (art. 720 kc).

Wbrew zarzutom pozwanego przedłożone przez powoda dokumenty miały moc dowodową umożliwiającą poczynienie ustaleń stanu faktycznego. Zostały potwierdzone przez zawodowego pełnomocnika reprezentującego powoda, a poza tym pozwany przyznawał istotne fakty, nie wskazał zastrzeżeń co do treści dokumentów. Dowody te były zatem wiarygodne i Sąd posłużył się nimi, przeprowadzając analizę stanowisk stron, zwł. że nie tylko powód, ale i pozwany odnosił się do faktów, wynikających z tych dokumentów.

Na wstępie Sąd zauważy, że sąd gospodarczy nie potwierdził swojej właściwości w sprawie, a wobec tego sąd rozpoznający sprawę ograniczy się do stwierdzenia, iż przesłanki rozpoznania sprawy w postępowaniu gospodarczym są inaczej ujęte niż zgłoszony w tej sprawie aspekt działalności gospodarczej aktualny do oceny zarzutu przedawnienia.

Art. 118 Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Przytoczony przepis potwierdza stanowisko pozwanego, iż fakt, że pożyczkę zaciągnął podmiot gospodarczy od innego podmiotu gospodarczego samoistnie stanowi o jej związku z działalnością gospodarczą i przepis ten nie wskazuje na tak wąskie rozumienie tej przesłanki, jak wskazywał powód, że dotyczy tylko sytuacji, gdyby – w warunkach niniejszego sporu - przedmiotem działalności pożyczkodawcy było udzielanie pożyczek. Odczytanie przepisu, tak jak wskazał powód, byłoby wbrew idei tego krótszego terminu przedawnienia, który przewidziany jest dla podmiotów działających na rynku, zwł. gdy czas ich istnienia często jest ograniczony w czasie, jak i w ogóle sprawność obrotu wymaga szybszego efektu stanu pewności prawnej. Dlatego krótkie terminy m.in. przedawnienia współgrają z założeniami obrotu gospodarczego.

Zauważyć należy, że podobna wykładania tego przepisu jest prezentowana w orzecznictwie Sądu Najwyższego, akceptowanym przez komentatorów (vide K. O. w systemie L. w tezie 8 do art. 118 kc : m.in. orz. I CSK 155/08 czy orz. podobne dot. nawet bezpodstawnego wzbogacenia – I CSK 105/05).

Stąd tylko dodatkowo można zwrócić uwagę na preambułę umowę pożyczki, która podkreśla je gospodarczy cel.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji, gdyż cała dochodzona należność uległa przedawnieniu. Dlatego Sąd nie odnosi się do zarzutu bezprzedmiotowości cesji, zwł. iż powód przedłożył dokumenty dotyczące szczególnych okoliczności źródła pochodzenia, z którego wywodził swe roszczenie (a także należy podzielić prawnie omówienie tego aspektu w odpowiedzi na sprzeciw).

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 98 kpc z uwzględnieniem § 8 pkt. 5 rozporządzenia z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych …– /Dz.U. 05.1804 w wersji sprzed nowelizacji/