Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2018r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Hanna Kaflak-Januszko

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anetta Czerchawska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2018 r. w S. sprawy

z powództwa A. J.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda A. J. kwotę 4.240,72 zł (cztery tysiące dwieście czterdzieści zł 72/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 15.12.2016r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.807,00 zł (jeden tysiąc osiemset siedem zł 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

I C 617/17

UZASADNIENIE

Powód A. J. domagał się zapłaty 4.906,83 zł z odsetkami ustawowymi tytułem reszty odszkodowania w związku wypadkiem drogowym, w którym uszkodzony został jego samochód przez sprawcę pojazdu, ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenie powództwa. Stwierdził, że wypłacone powodowi odszkodowanie w pełni zrekompensowało mu poniesioną szkodę i pozwalało na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji. Dlatego pozwany przyjął urealnione stawki i ceny oraz uwzględnił możliwość naprawy innymi częściami niż oryginalne, uznając, że jest możliwe dokonanie naprawy w tak ustalonej kwocie, zwł. gdy także powód wysokość odszkodowania szacował poprzez kosztorys. Co do odsetek zauważył, iż należy mieć na uwadze początku biegu terminu, jeżeli ustalenie będzie dokonywane w wyniku opinii biegłego, wykonanej w toku sprawy.

Sąd ustalił, co następuje:

W wyniku kolizji samochodowej 10.11.2016 r. doszło do uszkodzenia samochodu powoda, której sprawca posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów (OC) u pozwanego.

bezsporne

Szkoda została zgłoszona wówczas u pozwanego, który wypłacił odszkodowanie w kwocie 2.798,28 zł (s. 3 pozwu, w oparciu o kosztorys k. 9-14 z 16.11.2016 r.).

bezsporne

Wysokość szkody wyniosła 7.039,00 zł.

dowód: opinia biegłego – k. 48-58

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu.

Nie budziło wątpliwości, że pozwany jako ubezpieczyciel jest zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda w związku ze spowodowaniem szkody w kolizji drogowej przez ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego (art. 436 kc w zw. z art. 822 kc i art. 19 ust. 1, 34 ust. 1 cyt. ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych … Dz. U. Nr 124, p. (...) ze zm.).

Spór w sprawie sprowadzał się do wysokości roszczenia.

Zgodnie z art. 13 ust. 2, 36 w/w ustawy odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotu objętego ubezpieczeniem (art. 361 kc). Kompensacyjna funkcja odpowiedzialności odszkodowawczej wymaga ustalenia odszkodowania w takiej wysokości, aby cały uszczerbek został wyrównany oraz aby poszkodowany nie został wzbogacony; uszczerbek wyraża się w różnicy między stanem w prawnie chronionych dobrach majątkowych w różnicy między stanem tych dóbr, jak istniał i jaki następnie mógłby istnieć w ramach normalnej kolei rzeczy, a stanem, jaki powstał na skutek zdarzenia wywołującego zmianę polegającą na uszczupleniu aktywów lub zwiększeniu pasywów (zob. uzasadnienie wyroku z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00 ("Izba Cywilna" 2002, nr 12, s. 40) oraz uchwały z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01).

Rozstrzygając ten spór Sąd miał na uwadze ustabilizowane orzecznictwo w zakresie szkód w pojazdach, Sąd zaakceptował je także z tego względu, że zostało ukształtowane w oparciu o ogólne zasady odszkodowawcze (zwł. art. 361, 363 kc) z uwzględnieniem przy tym istoty tego rodzaju odpowiedzialności ubezpieczeniowej.

I tak :

- w oparciu o uzasadnienie wyroku SN z 1.09.1970 r. II CR 371/70, OSN 1971, Nr 5, p. 93 można wnioskować, że skoro wobec art. 363 § 1 kc poszkodowany ma prawo wyboru naprawy szkody poprzez naprawę lub zapłatę, wybierając kosztorysowy sposób naprawy nie godzi się (nie musi się godzić) na zminimalizowane odszkodowanie; wniosek ten potwierdza też wyrok SN z 16.05.2002 r. V CKN 1273/00, LEX nr 55515 : roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana,

- uchwała (jak i uzasadnienie do niej) z dnia 13 czerwca 2003 r. Sąd Najwyższy III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51, Biul.SN 2003/6/4, Wokanda 2003/7-8/5, Prok.i Pr.-wkł. (...), M.Prawn. 2004/2/81: Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku,

- wyrok z dnia 20 października 1972 r. Sąd Najwyższy II CR 425/72, OSNC 1973/6/111 : W wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej, do których to wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, jeżeli ich użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy,

- wyrok z dnia 19 lutego 2003 r. Sąd Najwyższy V CKN 1668/00 LEX nr 83827 Odpowiedzialność ubezpieczyciela jest szczególną postacią odpowiedzialności cywilnej, a prawo ubezpieczeń majątkowych jest częścią prawa odszkodowawczego. Pojęcie odszkodowania jest w prawie ubezpieczeniowym takie same jak w innych działach prawa odszkodowawczego, służy naprawieniu powstałej szkody,

- wyrok z dnia 16 maja 2002 r. Sąd Najwyższy V CKN 1273/00 LEX nr 55515: Roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana. Jeśli zatem naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania, to nie sposób podzielić poglądu, iż koszty naprawy określone przez specjalistyczny warsztat nie mogą być miernikiem dla ustalenia odszkodowania należnego powodowi, gdyż ten nie dokonał naprawy samochodu,

- wyrok z dnia 20 lutego 2002 r. Sąd Najwyższy V CKN 908/00 LEX nr 54365 :odszkodowanie za szkodę poniesioną w wyniku uszkodzenia pojazdu mechanicznego, należącego do poszkodowanego nie będącego podatnikiem podatku VAT, ustalone według cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu, obejmuje mieszczący się w tych cenach podatek VAT,

- wyrok SN z 5.11.1980 r. III CRN 223/80 OSN Nr 10 p. 186 , gdzie zauważono, że zmniejszanie odszkodowania o amortyzację części prowadziłoby do tego, iż poszkodowany partycypowałby w naprawie, co nie odpowiadałoby omawianym zasadom odpowiedzialności. .

Na takim przedstawionym tle należało uwzględnić wyniki opinii biegłego sporządzone adekwatnie do przytoczonej podstawy orzekania i dlatego Sąd nie będzie jej dodatkowo cytował. Sąd nie miał podstaw do podważania wiarygodności opinii biegłego. Dodatkowym potwierdzeniem jej zasadności są opinie znane Sądowi z urzędu z analogicznych spraw z rozliczaniami szkód samochodowych (zwł. iż tzw. części zamienne ze względu na technologię ich wykonania nie są właściwymi zamiennikami części oryginalnych i stąd nie jest zasadne wykorzystywać ich przy kalkulacji opartej na przytoczonych zasadach, a jeżeli jest taka możliwość to wówczas biegli to sygnalizują; i także co do wysokości stawki wynajmu). Strony nie kwestionowały opinii biegłego. Opinia była przy tym wnikliwa i logicznie uzasadniona.

Dokonanie naprawy nie jest warunkiem ustalenia szkody, gdyż szkoda wywołana wypadkiem jest stanem niezależnym od tego, czy naprawa została wykonana, mimo iż naturalnym miernikiem jest ustalenie, jaki nakład poszkodowany powinien ponieść, by przywrócić stan sprzed szkody. Należy zatem ustalić to w rozsądnych życiowo granicach (art. 322 kpc), ale jednocześnie brak jest podstaw do narzucania, że zasadne są szacunkowe koszty minimalne na poczet naprawy, gdyż to nie wyrównuje uszczerbku, jakiego doznał właściciel w swym pojeździe. I dlatego pozwany nie może skutecznie zarzucać powodom, że naruszyli art. 354 § 2 kc w tym zakresie.

Dokumenty zebrane w sprawie nie były kwestionowane. Sąd nie widział podstaw, by odmówić wiarygodności dowodem zebranym w sprawie.

W konsekwencji omówionej podstawy rozstrzygania oddalono pozostałe wnioski dowodowe (art. 227 kpc), gdyż zakres uszkodzeń i stan pojazdu w chwili szkody nie był sporny (co potwierdził także biegły), a fakt ewentualnej naprawy pojazdu nie jest miarodajny do określenia wysokości należnego odszkodowania. Doszłoby wówczas do dalszego, jeszcze bardziej hipotetycznego ustalania szkody (zwł. gdyby faktycznie powód dokonał naprawy lub gdyby próbowano odtworzyć stan pojazdu sprzed dłuższego okresu czasu), jak i powodowałoby i inne wątpliwości wpisujące się w przesłankę „niemożliwe lub nader utrudnione”.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc przy uwzględnieniu art. 14 ust. 1 w/w ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Ustalenie szkody w sposób jak nastąpiło to w procesie, było możliwe już w tak zakreślonym terminie, gdyż nie wymagało dodatkowego postępowania dowodowego, a tylko wyceny adekwatnej do ustaleń z postępowania likwidacyjnego (kalkulacja została wykonana 16.11.2016 r.).

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 100 kpc z uwzględnieniem z uwzględnieniem § 2 pkt. 3 rozporządzenia z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych …– /Dz.U. 05.1804 /. Powód wygrał w 86 %. Koszty powoda to : 212,00 zł opłata od pozwu (86 % z 246,00 zł), 917,00 zł koszty zastępstwa prawnego i 678,00 zł zaliczki wykorzystanej na wynagrodzenie biegłego. Zasądzono na jego rzecz 86 % z opłaty od pozwu oraz całość pozostałych poniesionych kosztów, nie obciążając kosztami pozwanego w związku z częściowym oddalenie powództwa. Wysokość zasadzonego świadczenia należała bowiem do oceny Sądu i skoro na przytoczonej podstawie ma możność włożenia na przegrywającego całości kosztów, a także może rozważyć stosunkowe ich rozłożenie, to wobec specyfiki sporu i niedużego zakresu oddalenia powództwa w całości także zobowiązał pozwanego do pokrycia kosztów opinii (ich wysokość nie była zależna od wielkości wygranego powództwa).