Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: protokolant sądowy S. N.

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2016 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w Ł.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł. na rzecz powoda M. B. kwotę 10.593,81 zł (dziesięć tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt trzy złote i 81/100) wraz z

- odsetkami ustawowymi od dnia 28.12.2012 roku do dnia 31.12.2015 roku;

- odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu w 7,14%, których szczegółowe wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu w 92,86%, których szczegółowe wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 732/14

UZASADNIENIE

Powód M. B., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w Ł. o zapłatę kwoty 11.407,79 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28.12.2012 roku do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 25.11.2012 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony pojazd marki B. o nr rej. (...), stanowiący własność powoda. W chwili zdarzenia pojazd powoda objęty był ubezpieczeniem (...) Casco u pozwanego w kwocie brutto, w zakresie pełnym, w wariancie warsztat, ze zniesionym udziałem własnym w szkodach i zniesionymi potrąceniami amortyzacji części do wymiany. Po zgłoszeniu szkody decyzją z dnia 4.01.2013 roku pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 27.781,97 zł netto. Powód odwołał się od tej decyzji. Ubezpieczyciel dopłacił powodowi w dniu 16.09.2013 roku kwotę 6.389,85 zł tytułem podatku VAT, w pozostałym zakresie podtrzymał stanowisko.

Powód wskazał, że na dochodzone roszczenie składa się kwota 10.809,24 zł tytułem różnicy między należną kwotą odszkodowania (44.981,06 zł) a kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela (34.171,82 zł) i kwota 598,55 zł tytułem odsetek ustawowych za zwłokę w spłacie kwoty 6.389,85 zł (od dnia 28.12.2012 roku do dnia 16.09.2013 roku).

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł., reprezentowany przez radcę prawnego, w odpowiedzi na pozew (k. 31 – 32) wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że uznał swoją odpowiedzialność co do zasady za skutki zdarzenia z dnia 25.11.2012 roku i wypłacił powodowi odszkodowanie zgodnie z zasadami OWU AC. Podniósł, iż to na powodzie spoczywa ciężar dowodowy wykazania zarówno zasadności dochodzonego roszczenia jak i wysokości. W ocenie pozwanego powód nie przedłożył żadnego dowodu potwierdzającego zasadność roszczenia, a konsekwencji wysokości kosztów naprawy pojazdu. Wskazał, iż przedłożony kosztorys został sporządzony na zlecenie powoda i stanowi dokument prywatny. Podniósł nadto, iż pojazd powoda był samochodem kilkuletnim, która to okoliczność wyklucza stosowanie części oryginalnych jako zwiększających wartość pojazdu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. B. zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w Ł. umowę ubezpieczenia pojazdu marki B. o nr rej. (...) nr (...), na okres od dnia 5.06.2012 roku do dnia 4.06.2013 roku w zakresie ubezpieczenia autocasco (AC), zakres pełny, wariant warsztat.

Umowa została potwierdzona polisą nr (...).

Zgodnie z polisą do umowy ubezpieczenia AC zastosowanie mają ogólne warunki ubezpieczenia (...) Casco.

Zgodnie z pkt. § 8 ust. 3 pkt. 6 ogólnych warunków ubezpieczeń wysokość odszkodowania ustala się wyłącznie w zakresie określonym w ocenie technicznej, sporządzonej przez (...) S.A. lub wykonanej na jego zlecenie, pozostającej w związku przyczynowym ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem.

Zgodnie z § 8 ust. 3 pkt. 4 ogólnych warunków ubezpieczeń, w przypadku nieprzedstawienia przez poszkodowanego oryginalnych imiennych rachunków lub faktur za naprawę pojazdu (...) S.A. ustali wysokość odszkodowania na podstawie zasad określonych w ust. 2 (wariant kosztorysowy).

Na mocy § 8 ust. 2 pkt. 4 ogólnych warunków ubezpieczeń jeżeli zostaną ujawnione uszkodzenia nieujęte w ocenie technicznej (...) S.A. powinno być o nich niezwłocznie powiadomione, pod rygorem utraty prawa do odszkodowania w tej części.

Jak stanowi § 11 ust. 1 ogólnych warunków ubezpieczeń (...) S.A. wypłaca osobie uprawnionej zasadne i należne odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie.

(dowód: kopia polisy nr (...) k. 7 – 8, k. 133 – 134, Ogólne Warunki Umów k. 257 - 264)

W dniu 25.11.2012 r. pojazd marki (...) nr rej. (...) został uszkodzony.

(bezsporne)

W dniu 28.11.2012 roku M. B. zgłosił szkodę dotyczącą pojazdu marki (...) o nr rej. (...).

(bezsporne: elektroniczne zgłoszenie szkody znajdujące się w aktach szkody nr U/262408/2012)

Pozwane towarzystwo przyznało M. B.:

- w piśmie z dnia 4.01.2013 r. odszkodowanie za szkodę z dnia 25.11.2012 roku w pojeździe marki B. nr rej. (...) w wysokości 27.781,97 zł;

- w piśmie z dnia 10.09.2013 r. podatek VAT do kosztorysu nr 960 w wysokości 6.389,85 zł.

(dowód: pismo z dnia 4.01.2013 r. k. 9, k. 135, pismo z dnia 10.09.2013 r. k. 26, k. 151)

Z tytułu szkody poniesionej w związku z uszkodzeniem pojazdu marki B. nr rej. (...) S.A. z siedzibą w Ł. wypłaciło M. B. odszkodowanie w łącznej wysokości 34.171,82 zł (27.781,97 zł + 6.389,85 zł).

(bezsporne)

W piśmie z dnia 5.08.2013 roku J. S. w imieniu M. B. wezwał (...) Spółkę Akcyjną do dopłaty kwoty 17.199,09 zł wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę do dnia zapłaty z tytułu szkody w pojeździe o nr rej. (...) z dnia 25.11.2012 roku. W treści wezwania wskazano, iż w kalkulacji naprawy nie uwzględniono, że uszkodzona tapicerka była skórzana, pominięto uszkodzenie szyb bocznych, przy operacji lakierowania pominięto rozbrojenie, do naprawy wbrew technologii producenta zakwalifikowano lampę tylną lewą, pominięto przecięcie gąbki fotela pasażera oraz kanap tylnych.

(dowód: kopia wezwania do zapłaty k. 14 – 15, k. 140 – 141, kopia potwierdzenia nadania k. 16)

W dniu 10.04.2014 roku została zawarta umowa przeniesienia umowa przeniesienia własności rzeczy ruchomej pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą w W. a M. B., na mocy której bank przewłaszczył „zwrotnie” na M. B. udział w wysokości 49/100 w prawie własności pojazdu nr rej. (...).

(dowód: kopia umowy przeniesienia własności k. 168)

Szkoda poniesiona w związku z uszkodzeniem pojazdu marki B. o nr rej. (...) wyniosła 44.765,63 zł.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego J. Z. k. 65 – 83, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego J. Z. k. 100 – 111, 204 – 222, ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego J. Z. złożona na rozprawie w dniu 3.08.2015 roku, czas nagrania 00:11:30 – 00:44:17)

Nakładka siedzenia i półki kanapy jest to element znajdujący się pomiędzy stelażem, a tapicerką siedzeń i oparć.

(ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego J. Z. złożona na rozprawie w dniu 3.08.2015 roku, czas nagrania 00:11:30)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w przeważającej części zasługuje na uwzględnienie.

Bezsporne w sprawie było związanie stron umową ubezpieczenia auto casco, przysługiwanie powodowi prawa własności przedmiotowego pojazdu, jak również fakt ustalania wysokości odszkodowania w wariancie kosztorysowym z uwagi na to, że powód nie przedkładał pozwanemu rachunków ani faktur za naprawę pojazdu.

Pozwany nie kwestionował również żądanie zapłaty przez pozwanego odszkodowania w kwocie brutto (wraz z podatkiem od towarów i usług), pomimo zapisów o przyznaniu odszkodowania w ogólnych warunkach ubezpieczeń bez podatku VAT. (§ 8 ust. 2 pkt. 1 – k. 260).

Sporna była wysokość dochodzonego odszkodowania wobec zarzutu niezłożenia przez powoda rachunków za naprawę pojazdu i zakwestionowania kosztorysu załączonego do pozwu.

Na mocy przepisu art. 805 § 1 i § 2 pkt. 1 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Zgodnie z przepisem art. 817 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

Na powodzie zgodnie z przepisem art. 6 k.c. ciążył ciężar wykazania, że przysługuje mu kwota dochodzona pozwem. Na wniosek powoda, sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny szkód samochodowych. Biegły sądowy J. Z. sporządził opinię i opinie uzupełniające. W opiniach tych ostatecznie przyjął, że koszt przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed zdarzenia z dnia 25.11.2012 roku wynosi 44.765,63 zł. W pisemnej opinii uzupełniającej biegły nie znalazł uzasadnienia dla przyjęcia, że prawdopodobnym jest, aby uszkodzenie półki kanapy tylnej lewej nastąpiło w dniu 25.11.2012 r.

Biegły sądowy wyjaśnił w ustnej opinii złożonej na rozprawie w dniu 3.08.2015 roku wyjaśnił czym jest element wyposażenia pojazdu określony jako nakładka siedzenia i półka kanapy.

Ponieważ są to elementy znajdujące się pod tapicerką siedzeń czy oparć, nie można czynić zarzutu powodowi z powodu nieujęcia tych elementów w kosztorysie sporządzanym przez zakład ubezpieczeń. Od powoda nie można wymagać aby analizując kosztorys sporządzony przez pozwanego zauważył, że nie zostały ujęte w nim elementy uszkodzone w wyniku zdarzenia z dnia 25.11.2012 roku, a znajdujące się pod tapicerką. W konsekwencji nie można powodowi zarzucać, co czynił pozwany w piśmie z dnia 20.03.2015 roku (k. 115), że nie zgłosił ich zakładowi ubezpieczeń najpóźniej do lutego 2013 roku, a nie w miesiącu sierpniu 2013 roku.

Słuszna jest obrona powoda, który wskazuje na to, że nie można od niego wymagać wiedzy fachowej pozwalającej na dokładną analizę kosztorysu sporządzonego przez pozwanego. Fachowej oceny uszkodzeń, ich pochodzenia i związku ze zdarzeniem dnia 25.11.2012 roku należało oczekiwać od osób, które zawodowo trudnią się ustalaniem zakresu szkód w pojeździe i ich wyceną. Pomimo doświadczenia zawodowego osoby działające na rzecz pozwanego zakładu ubezpieczeń nie zauważyły, że większość uszkodzeń (poza półką kanapy tylnej lewej) pochodziła ze zdarzenia z dnia 25.11.2012 roku. Zatem zgłoszenie w sierpniu 2013 roku jako uszkodzeń pochodzących z dnia 25.11.2012 roku nie obciąża powoda i nie może stanowić podstawy do odmowy w tej części przyznania odszkodowania z powołaniem się na regulacje §8 ust. 2 pkt. 4 Ogólnych warunków ubezpieczeń auto casco (k. 260). Powód wyjaśnił, że dopiero wspierając się wiedzą osób zajmujących się ustalaniem odszkodowań zauważył niekompletność uszkodzeń w protokole sporządzonym przez pozwanego.

Opinia sporządzona przez biegłego sądowego jest szczegółowa, precyzyjna. Sąd ustalając wartość odszkodowania i zakres szkód wyrządzonych w pojeździe powoda oparł się na niej. Przyjął jednocześnie, że należy w zakresie uszkodzeń uwzględnić nakładki półek i kanap poza jedną półką kanapy tylnej lewej. Przekonująca jest opinia biegłego sądowego, w powiązaniu z analizą zdjęcia tego elementu, który nie mógł ustalić, że uszkodzenie półki kanapy tylnej lewej pochodzi ze zdarzenia z dnia 25.11.2012 roku.

Ostatecznie podkreślić należy, że opinia biegłego sądowego wraz z opiniami uzupełniającymi nie była kwestionowana przez strony postępowania.

Wobec powyższego sąd na podstawie przepisu art. 805 § 1 i § 2 pkt. 1 i art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.593,81 zł (44.765,63 zł – wypłacone odszkodowanie 34.171,82 zł) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28.12.2012 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty, o czym orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił, o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

O kosztach jak w pkt trzecim i czwartym wyroku orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., w związku z art. 108 § 1 k.p.c. Rozstrzygając o zasadach ponoszenia kosztów sąd zważył, że pozwany wygrał proces w 7,14 %, zaś powód w 92,86 % i w takim stosunku powinni ponieść koszty procesu, przy czym szczegółowe wyliczenie kosztów pozostawiono referendarzowi sądowemu.