Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2018 roku

S ąd Rejonowy w S. Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodnicz ąca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: Justyna Włostowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2018 roku w S.

sprawy z powództwa B. B.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zap łatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda B. B. kwotę 12.665,20 zł. (dwanaście tysięcy sześćset sześćdziesiąt pięć złotych i 20/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 10 maja 2014 r. do dnia 31.12.2015 r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty;

I.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda B. B. kwotę 1.032,29 zł. (jeden tysiąc trzydzieści dwa złote i 29/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

II.  nakazuje ściągnąć od powoda B. B. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 605,04 zł. (sześćset pięć złotych i 04/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

I.  nakazuje ściągnąć od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 499,65 zł. (czterysta dziewięćdziesiąt dziewięć złotych i 65/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 2269/14

UZASADNIENIE

Powód B. B. wytoczył powództwo przeciwko Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 28.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10.05.2014 r. do dnia zapłaty. Powód wskazywał, iż dochodzi tej kwoty tytułem należnego odszkodowania za szkodę wyrządzoną w dniu 8.04.2014 r. w jego samochodzie marki P., model C. o nr rej. (...) na skutek kolizji z samochodem objętym ubezpieczeniem u pozwanego. Powód wskazał, iż pozwany początkowo ustalił koszt przywrócenia pojazdu do stanu technicznego sprzed kolizji na kwoty, z wysokością których powód się nie zgadzał, ale ostatecznie pozwany odmówił wypłaty odszkodowania

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i wniósł m. in. o przeprowadzanie dowodu z opinii biegłego z zakresu kryminalistycznej rekonstrukcji wypadków drogowych i mechanoskopii na okoliczność ustalenia przebiegu zdarzenia z dnia 8.04.2014 r. r. oraz czy i które uszkodzenia samochodu powoda mogły powstać w okolicznościach podanych przez uczestników kolizji, czy uszkodzenia pojazdów korelują ze sobą i opisem zdarzenia, stopnia przyczynienia się uczestników do powstania szkody oraz z opinii biegłego z zakresu szacowania szkód komunikacyjnych na okoliczności ustalenia kosztu naprawy pojazdu powoda, wartości pojazdu powoda z uwzględnieniem jego wcześniejszych uszkodzeń, w stanie uszkodzonym, czy naprawa jest ekonomicznie uzasadniona Pozwany podniósł, iż w jego ocenie zachowanie powoda miało było celowe i zmierzające do spowodowania kolizji. Pozwany wskazywał, iż w jego ocenie do kolizji doszło gdy drugi pojazd zjechał już większością swojej sylwetki.

S ąd ustalił, co następuje:

Powód w dniu 8.04.2014 r. był właścicielem samochodu marki P., model C. o nr rej. (...).

bezsporne

W dniu 8.04.2014 r. samochód marki P., model C. o nr rej. (...) uległ kolizji z pojazdem marki M. nr rej. (...), który był ubezpieczony od odpowiedzialność cywilnej u pozwanego. Sprawca zdarzenia - przyjął mandat karny.

bezsporne oraz dokumenty w aktach szkody, notatka informacyjna k. 6

Do zdarzenia doszło w W. na Rondzie (...) AK (...) - tj. na skrzyżowaniu z ruchem okrężnym. Powód poruszał się prawym, zewnętrznym (skrajnym) pasem, miał zamiar zawrócić. Kierowca samochodu marki M. nr rej. (...) również poruszał się na Rondzie (...) AK (...), znajdował się na lewym wewnętrznym pasie. Do uderzenia w auto powoda doszło na skutek wykonania manewru zmiany pasa ruchu (zjazdu z ronda) poprzez przecięcie pasa ruchu przez kierującego marki M., przez pas ruchu, którym poruszał się powód. Kierowca M., nie ustąpił pierwszeństwa pojazdowi powoda.

Powód przyczynił się do powyższego zdarzenia w 40 %, z uwagi na to, iż w sposób nieprawidłowy poruszał się po skrzyżowaniu okrężnym: ponieważ miał zamiar zawrócić, powinien poruszać się lewym, a nie prawym pasem. Dodatkowo powód nieprawidłowo wykonał manewr obronny, wykonanie go w sposób prawidłowy pozwoliłoby uniknąć zdarzenia.

dow ód: ustna opinia biegłego sądowego G. M. (1) k. 201-204– opinia pisemna biegłego Ł. K. (1) k. 315-319;

W wyniku kolizji samochód powoda uległ uszkodzeniu. Powód dokonał zgłoszenia szkody pozwanemu. Pozwany prowadził postępowanie likwidacyjne w zakresie tej szkody i odmówił wypłaty odszkodowania w wysokości żądanej przez powoda, wskazując, iż zachowanie powoda było celowe i zmierzające do spowodowania kolizji. Powód odwołał się od tej decyzji, nie zgadzając się z argumentacją i wysokością wyliczonego przez Towarzystwo odszkodowania. Powód sporządził we własnym zakresie kalkulację szkody, z której wynikał koszt naprawy na kwotę 72.563,27 zł.

dow ód: notatka k. 6, druk zgłoszenia szkody k. 7-8, k. zgłoszenie k. 9,opinia prywatna k. 15-24

Wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powoda na skutek zdarzenia z dnia 26.06.2014 r. wyniosła 21.108.66 zł. Koszt naprawy pojazdu powoda nie przekracza wartości rynkowej pojazdu i naprawa przedmiotowego pojazdu jest zasadna.

dow ód: opinia biegłego sądowego Ł. K. (1) k. 226 -289; opinia uzupełniająca biegłego sądowego Ł. K. (1) k. 355-361, k. 204 00:00:48:48-00:52:43 – opinia ustna uzupełniająca biegłego G. M.

S ąd zważył, co następuje:

Kwestię wypłaty odszkodowania z OC sprawcy zdarzenia regulują przepisy ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z 2003 r.). Wspomniana ustawa reguluje kwestie związane z ubezpieczeniem obowiązkowym m.in. pojazdów mechanicznych (art. 4 ust. 1 cyt. Ustawy). Przepis art. 9 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości danego rodzaju stosunków. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób za które ponosi on odpowiedzialność. Z kolei z treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu, a w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie (art. 13 ust. 2).

Pojęcie szkody oraz zasady ustalania jej wysokości w przypadku ubezpieczyciela określają przepisy art. 361 i art. 363 kc. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła. Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela następuje jedynie przez zapłatę na podstawie art. 363 § 2 k.c. Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego jest ustalana wg sumy cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu z daty ustalenia odszkodowania.

Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, a uszczerbek ten istnieje od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem (tak też: G. Bieniek w „Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe”, Lexis Nexis, W-wa 2006 r. s. 145).

Na względzie również należy mieć treść z art. 362 k.c., zgodnie z którym jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Tak więc z przyczynieniem się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody ma miejsce wówczas, gdy szkoda jest skutkiem nie tylko zdarzenia, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy innego podmiotu, ale także zachowania się samego poszkodowanego. (tak SN w wyroku z dnia 20 czerwca 1972 r., II PR 164/72, LEX nr 7098).

W niniejszej sprawie pozwany zakwestionował okoliczności powstania szkody, wskazując na to, iż zachowanie powoda w czasie kolizji należy określić jako celowe i zmierzające do spowodowania kolizji.

Stanowczego podkreślenia w tym miejscu wymagało, że w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z obowiązującą procedurą cywilną nie do sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Innymi słowy sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa bowiem na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc, art. 6 kc. ) spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Celem wykazania swego twierdzenia strona powodowa powołała się na dowód z opinii naprawy sporządzonej na zlecenie powoda przed wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie, przez rzeczoznawcę samochodowego, w której koszt naprawy pojazdu powoda z VAT określono na kwotę 72 563,27 zł. Analizując wiarygodność tych dowodów Sąd zważył przede wszystkim, iż kalkulacja ta stanowiła jedynie prywatny ekspertyzę, zresztą opracowana była na zlecenie powoda. Miały zatem w niniejszym procesie jedynie znaczenie wyjaśnienia stanowiącego poparcie – z uwzględnieniem wiadomości specjalnych – stanowiska strony powodowej w niniejszej sprawie.

W celu ustalenia okoliczności powstania szkody w pojeździe powoda oraz w celu określenia wysokości tej szkody, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu badania wypadków drogowych i szacowania szkód komunikacyjnych. W pierwszej kolejności opinię pisemną sporządził biegły G. M. (1), następnie uzupełnił on swoją opinie na rozprawie w dniu 02.02.2017 r. Z uwagi na wniosek strony powodowej sąd dopuścił dowód z kolejnej opinii biegłego z zakresu badania wypadków drogowych i szacowania szkód komunikacyjnych Ł. K. (1).

Stanowczego podkreślenia wymaga, iż zarówno biegły G. M. (1) jak i biegły Ł. K. (1) w wydanych przez siebie opiniach wskazali, iż powód przyczynił się do zaistnienia zdarzenia z dnia 08.04.2014 w. mającego miejsce w W..

Mając powyższe na uwadze, Sąd ustalił, że powód przyczynił się do zaistniałego zdarzenia niewątpliwie tym, iż poruszał się prawym pasem ruchu po rondzie (skrzyżowaniu okrężnym) - mając w zamiarze zawrócenie. Z pewnością poruszanie się powoda po rondzie było nieprawidłowe. Zachowanie kierującego polegające na zawracaniu zewnętrznym pasem ronda ma negatywny wpływ na bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Działom dezinformująco na kierowców, którzy mają zamiar wjechać na rondo, bądź już na nim się znajdują. Zachowanie takie powoduje też utrudnienie w płynnym przejeździe po rondzie, tamując ruch na nim. Taktyka jazdy powoda przyczyniła się do wymuszenia pierwszeństwa jazdy przy zmianie ruchu przez sprawcę zdarzenia. W okolicznościach niniejszej sprawy powód miał możliwość wykonania bezpiecznego manewru obronnego, a jego zachowanie w tym zakresie było błędne. Miał możliwość wykonania skrętu w lewo, co zmniejszyłoby zakres uszkodzeń lub pozwoliło uniknięcie w zupełności zdarzenia. Natomiast wykonał obronny skręt w prawo. Natomiast gdyby powód jechał lewym pasem po skrzyżowaniu okrężnym, w ogóle do zdarzenia by nie doszło. (k. 249 –opinia biegłego). Zatem oceniając manewry powoda i sposób poruszania się przez niego po Rondzie (...) AK (...) w W. należało uznać, iż przyczynił się on w 40 % do zaistniałego zdarzenia.

Następnie należy zważyć, iż ustalając koszt w wysokości 21.108,66 zł przywrócenia auta powoda do stanu sprzed kolizji Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego Ł. K. (1). Sąd oparł się w swoich ustaleniach w zakresie stopnia przyczynienia się powoda do zdarzenia na obu opiniach biegłych, natomiast, uznając, iż opinia biegłego Ł. K. jest bardziej wyczerpująca, klarowna i zupełna, oparł się na niej również przy ustaleniach co do wysokości szkody – jako bardziej szczegółowej i rzeczowej w tym zakresie - aniżeli opinia biegłego G. M. (1).

Zacytowany powyżej art. 362 k.c zakłada ewentualność obniżenia odszkodowania w przypadku przyczynienia się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody. Zmniejszenie obowiązku jej wynagrodzenia następuje "stosownie do okoliczności", wśród których znaczenie podstawowe ma stopień winy poszkodowanego oraz osoby ponoszącej odpowiedzialność. Tak więc podążając za powyższym rozważaniami należało wskazać, iż koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody to 21.108,66 zł. Jednakże Sąd pomniejszył kwotę wyliczonego kosztu przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed szkody o 40 % (8.443,46 zł), przyjmując przyczynienie się powoda do tej szkody w takim zakresie. Biorąc pod uwagę powyższe należało pomniejszyć kwotę 21108,66 zł. o kwotę 8.443,46 zł, co dało kwotę 12.665,20 zł. - o czym Sąd orzekł w pkt I wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Odnośnie odsetek należy wskazać, iż na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r. Nr 124 poz. 1152 z późn. zm.) pozwany był obowiązany wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody przez uprawnionego lub pokrzywdzonego, zatem odsetki należały się od dnia następnego - tj. 10.05.2014 r. do dnia 31.12.2015 r. i z odsetkami za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty. Orzeczenie o odsetkach znalazło oparcie również w treści art. 481 § 2 kc. z uwzględnieniem zmiany przepisów po 1.01.2016 r.

O kosztach postępowania sądowego postanowiono w myśl art. 100 k.p.c., mając na względzie wynik procesu, rozdzielając koszty stosunkowo między stronami.

Powód wygrał w 45,23 %, pozwany zaś przegrał w 54,77 %.

Powód poniósł koszty postępowania w wysokości: 1400,00 zł opłaty sądowej od pozwu, 17,00 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 2.400 zł wynagrodzenia pełnomocnika oraz 1.500 zł. i 500 zł. zaliczki na biegłego (łącznie 5.817 zł.) - z tego 45,23 % to 2.631,02 zł. – która należało pomniejszyć o wygrane koszty wg procentowego ustalenia wyniku procesu przez pozwanego tj. o 1598,73 zł., co dało kwotę 1032,29zł.

Pozwany poniósł koszty: 2.400,00 zł. z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika oraz 17,00 zł. tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 500 zł zaliczki na biegłego, 2 zł. opłaty kancel. (2919 zł.) - z tego 54,77 % to 1.598,73zł.

Zatem należało zasądzić pod pozwanego na rzecz powoda kwotę 1032,29 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, o czym orzeczono w pkt III wyroku.

W sprawie powstał koszt z tytułu opinii biegłych w łącznej wysokości 3604,70 zł., przy czym wynagrodzenie pokryte zostało częściowo z uiszczonych zaliczek.

Dlatego też, mając na uwadze wynik procesu, należało nakazać ściągnąć pozostałą cześć wynagrodzenia biegłego od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa 499,66 zł., a od powoda – 605,04 zł., o czym orzeczono w pkt IV i V wyroku.

Mając na uwadze powyższe rozważania orzeczono jak w sentencji.

Dn. 12.05.2018 r.