Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2017r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: S. N.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2017 r. w S. sprawy

z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko M. C.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  przyznaje ustanowionemu w sprawie I C 2329/15 kuratorowi do doręczeń dla pozwanego – r. pr. M. M. – wynagrodzenie w wysokości 73,80 zł (siedemdziesiąt trzy złote i 80/100).

Sygn. akt. IC 2329/15

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. – reprezentowana przez fachowego pełnomocnika – wniosła pozew przeciwko M. C. o zasądzenie kwoty 1.601,38 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 12.09.2014 r. do dnia zapłaty od kwoty 391,75 zł, a także o zwrot kosztów procesu w wysokości 30,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

Jako wartość przedmiotu sporu powód wskazał kwotę 391,75 zł. - wartość należności głównej, bez wliczonych odsetek i kosztów.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, iż w dniu (...).2005 r. udzielił pozwanemu M. C. kredytu na podstawie Umowy o zakup towarów/usług nr (...) w wysokości 1.098,30 zł, który miał być spłacany w miesięcznych ratach. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty, w związku z czym po upływie terminu do którego pozwany był zobowiązany uregulować zadłużenie, całość kredytu stała się wymagalna. Bank zwrócił się do M. C. pismem z dnia 12.08.2013 r. wzywając go do zapłaty wymagalnego zadłużenia. Pozwany spłaty nie dokonał. Powód domagał się zasądzenia należności w oparciu o zawartą umowę, w wysokości wynikającej z wyciągu z ksiąg rachunkowych banku z dnia 11.09.2014 r., na które składały się: kwota 391,75 zł tytułem należności głównej, kwota 794,35 zł tytułem odsetek za okres od dnia 12.02.2005 r. do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku oraz kwota 415,28 zł tytułem kosztów, opłat i prowizji, a także dalszych odsetek naliczanych od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg rachunkowych banku do dnia zapłaty obliczonych od kwoty niespłaconego kapitału, tj. od kwoty 391,75 zł według zmiennej stopy procentowej wyznaczonej jako czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym.

W dniu 31.12.2014 r. Sąd Rejonowy w Słupsku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, sygn. akt. I Nc 7437/14.

Postanowieniem z dnia 28. (...). Sąd Rejonowy w Słupsku uchylił nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 31.12.2014 r., sygn. akt. I Nc 7437/14.

Postanowieniem z dnia 13.01.2016 r. Sąd zawiesił postępowanie w sprawie z uwagi na niewskazanie przez powoda aktualnego adresu zamieszkania pozwanego.

Powód wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania i ustanowienie kuratora do doręczeń dla nieznanego miejsca zamieszkania pozwanego.

Postanowieniem z dnia 18.01.2017 r. Sąd podjął zawieszone postępowanie, a zarządzeniem z dnia 31.05.2017 r. został ustanowiony w sprawie kurator do doręczę dla pozwanego, którego miejsce pobytu nie jest znane - w osobie r. pr. M. M..

W dniu 17.07.2017 r. kurator ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego M. C., w osobie radcy prawnego, wniósł w odpowiedzi na pozew o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie wynagrodzenia kuratora ustanowionego w sprawie według norm przepisanych, powiększonego o podatek VAT oraz o zwrot wydatków w kwocie 5,20 zł tytułem korespondencji.

Argumentując wskazał, że strona powodowa nie wykazała legitymacji procesowej czynnej do występowania w procesie po stronie powoda, albowiem umowa z dnia 12.02. (...). nr (...) zawarta została przez pozwanego z (...) Spółką Akcyjną we W., natomiast (...) Bank (...) S.A. we W. nie wykazał następstwa prawnego po pierwotnym wierzycielu. W załączonym KRS z dnia 11.09.2014 r. brak jest informacji o połączeniu, podziale lub przekształceniu. Podniósł również zarzut przedawnienia roszczenia, wskazując że skoro świadczenie miało być spełnione ratami do 15-tego dnia każdego miesiąca, to terminy przedawnienia biegną oddzielnie dla każdej części świadczenia pieniężnego, a ewentualne późniejsze wypowiedzenie kredytu przez bank nie przesuwa terminu przedawnienia. Wskazał, iż w niniejszej sprawie winien mieć zastosowanie 3-letni okres przedawnienia, który upłynął dla wszystkich rat przed wytoczeniem powództwa zarówno co do należności głównej, jak i odsetek. Podniósł również, że powód nie wykazał by faktycznie doszło do udzielenia kredytu poprzez wydanie pozwanemu określonej sumy pieniędzy, a nadto zakwestionował wysokość dochodzony opłat i prowizji.

W piśmie z dnia 14.08.2017 r. pełnomocnik powoda uznał podniesiony w sprawie zarzut przedawnienia i cofnął powództwo bez zrzeczenia się roszczenia oraz wniósł o umorzenie postępowania i nie obciążanie strony powodowej kosztami postępowania.

Na rozprawie w dniu 28.09.2017 r. kurator pozwanego nie wyraził zgody na cofnięcie pozwu i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12.02.2005 r. między M. C., a (...) Spółką Akcyjną z siedzibą we W. doszło do zawarcia umowy kredytu na zakup towarów/usług nr (...). Pozwanemu został przyznany kredyt w wysokości 936,11 zł. Zobowiązanie zgodnie z § 1 pkt. 2 umowy miało być spłacane w okresie od 17.02.2005 r. do 15.12.2005 r.

Dowód: umowa kredytu na zakup towarów/ usług nr (...) z dnia 12.02.2005 r. – k. 89 i verte.

W dniu 12.08.2013 r. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W. wezwał M. C. do uregulowania w terminie 14 dni należności na rzecz banku w wysokości 1.522,97 zł. W dniu 11.09.2014 r. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W. wystawił W. z Ksiąg Banku, w którym wskazał że zadłużenie M. C. wynosi 1.601,38 zł.

dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 12.08.2013 r. – k. 11, wyciąg z ksiąg banku – k. 10.

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W. jest tą samą osobą prawną co (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. (nastąpiła jedynie zmiana nazwy)..

fakt powszechnie znany oraz znany sądowi z urzędu a także odpis z KRS i umowa z 12.02.2005 r. zawierające ten sam nr KRS.

Pozwany nie spłacił całej należności wynikającej z umowy kredytu

bezsporne

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powód dochodził swojego żądania na podstawie umowy o kredyt, zawartej w oparciu o przepisy ustawy prawo bankowe.

Kurator dla doręczeń, ustanowiony dla pozwanego podniósł, iż po stronie powoda brak było legitymacji procesowej czynnej do wytoczenia powództwo, bowiem inny podmiot zawierał umie z pozwanym ( (...) Bank S.A.), a inny wytoczył powództwo ( (...) Bank (...) S.A).

Sąd zważył, że brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutu kuratora pozwanego co do braku legitymacji procesowej czynnej powoda. Mimo, iż ze złożonej do akt informacji z Krajowego Rejestru Sądowego nie wynika fakt przekształcenia, czy też zmiany nazwy powoda, to numery KRS widniejący zarówno na umowie kredytu na zakup towarów/usług, jak i na informacji z KRS z dnia 11.09.2014 r. są ze sobą tożsame, a zatem Sąd uznał, że doszło do zmiany nazwy powoda, a nie do zmian podmiotowych. Nadto okoliczność ta była znana Sądowi z urzędu z tytułu rozpoznawania innych spraw, w których stroną była ta osoba prawna.

Odnosząc się natomiast do podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia należy wskazać, iż jest on zasadny.

Zgodnie z treścią art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Wskazać należy, iż w ocenie Sądu roszczenie z tytułu umowy kredytowej podlegało 3- letniemu okresowi przedawnienia.

W toku procesu powód oświadczył, że uznaje jako zasadny podniesiony zarzut i cofa powództwo. Na cofnięcie pozwu wymagana była zgoda kuratora pozwanego (art. 230 § 3 kpc.). Kurator dla doręczę ustanowiony dla pozwanego zgody takiej nie wyraził, cofnięcie pozwu zatem było nieskuteczne. Sąd rozpoznał sprawę merytorycznie i oddalił powództwo, uznając, iż należność dochodzona pozwem uległa przedawnieniu.

z uwagi (...), iż to powód był stroną przegrywająca postępowanie, a po stronie pozwanego nie powstały żadne koszty, Sąd nie orzekał o obowiązku zapłaty tych kosztów od powoda na rzecz pozwanego. W ocenie Sadu po stronie powoda nie miał też zastosowania art. 102 kpc., gdyż nie zachodziła żadna szczególna sytuacja, usprawiedliwiająca nieobciążanie powoda - którym jest bank, kosztami postępowania. Nadto koszty te zostały już przez powoda wyłożone w toku postępowania - zarówno w postaci opłaty sądowej od pozwu, jak również zaliczek na poczet ustanowienia kuratora dla doręczeń dla pozwanego (który de facto został ustanowiony na wniosek powoda).

W związku z tym, że pozwany był zastępowany w niniejszym procesie przez kuratora, którym był radca prawnym o wysokości kosztów jego wynagrodzenia Sąd w punkcie drugim wyroku orzekł w oparciu o § 1 pkt. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. u. z dnia 9 grudnia 2013 r.) w zw. z § 2 pkt. 1 Rozporządzenia Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.).

Wydatki te zostaną pokryte z zaliczki uiszczonej na ten cel przez powoda.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Dn. 16.10.2017 r.