Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marzena Hop

Ławnicy: Henryka Głowińska, Iwona Grota

Protokolant: Anna Lewicka

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015r. w Słupsku

sprawy z powództwa S. G.

przeciwko : Urzędowi Miejskiemu w S.

o odszkodowanie w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę

1.  zasądza od pozwanego Urzędu Miejskiego w S. na rzecz powoda S. G. kwotę 10.800 zł (dziesięć tysięcy osiemset złotych) tytułem odszkodowania w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę, z ustawowymi odsetkami od dnia 16 września 2015r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części.

3.  wyrokowi w punkcie 1. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 3.600 zł.

Sygn. akt VP 178/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 9 lipca 2015r., sprecyzowanym pismem profesjonalnego pełnomocnika powoda z dnia 16.09.2015r. powód S. G. domagał zasądzenia od pozwanego Urzędu Miejskiego w S. odszkodowania za nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę w wysokości 3- miesięcznego wynagrodzenia za pracę liczonego według zasad jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wskazał, że pracodawca nie wykazał, by skonsultował zgodnie z art. 38 kp zamiar wypowiedzenia powodowi umowy o pracę ze związkami zawodowymi.

Nadto podniósł, że przyczyna wypowiedzenia jest pozorna, a zatem nieuzasadniona albowiem stanowisko pracy powoda nie zostało zlikwidowane. Pozwany pracodawca zaniechał również przeprowadzenia właściwego postępowania w zakresie słusznych kryteriów doboru pracownika do zwolnienia.

Pozwany – Urząd Miejski w S. – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w odpowiedzi na pozew wniósł o jego oddalenie w całości i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że przyczyną zwolnienia powoda były zmiany organizacyjne dokonywane w Urzędzie Miejskim w S. w celu zmniejszenia i ograniczenia kosztów funkcjonowania Urzędu Miejskiego. Proces restrukturyzacji rozpoczął się z dniem 9 stycznia 2015r. Reorganizacja Straży Miejskiej polegała miedzy innymi na likwidacji pionu do spraw wykroczeń ( 2 etaty) i utworzeniu samodzielnego stanowiska ( 1 etat) o czym pracownicy zostali poinformowani. Zdaniem pozwanego trudno przyjąć, by likwidacja docelowo 4 stanowisk w Straży Miejskiej, w tym stanowiska powoda była pozorna. Również nie stanowi przejawu dyskryminacji przyjęcie jako kryterium zwolnienia powoda nabycia przez niego prawa do emerytury nabytego w poprzednim zatrudnieniu, przy uwzględnieniu że głównym kryterium zwolnienia były zmiany organizacyjne i ekonomiczne związane z utrzymaniem (...), w tym Straży Miejskiej.

Nadto pełnomocnik pozwanego zarzucił, że pozwany przed wypowiedzeniem ustalił w bezpośredniej rozmowie z powodem, że powód nie jest członkiem organizacji związkowych i nie jest objęty ochrona z tego tytułu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. G. został zatrudniony w Urzędzie Miejskim w S. w dniu 8.08.2008r. pierwotnie na podstawie umowy na czas określony na stanowisku aplikanta Straży Miejskiej w S. Urzędu Miejskiego w S., a następnie na podstawie aneksu do umowy o pracę – na czas nieokreślony na stanowisku Młodszego S. Straży Miejskiej Urzędu Miejskiego w S.. Od dnia od dnia 01.07.2010r. zajmował stanowisko S. Straży Miejskiej Urzędu Miejskiego w S., od dnia 29.08.2011r. Młodszego Inspektora Straży Miejskiej, a od dnia 01.09.2013r. awansował na stanowisko Inspektora Straży Miejskiej.

dowód: umowa o pracę z dnia 08.09.2008 r., aneksy do umowy o pracę z dnia 13.12.2008r, 06.07.2010r., 22.08.2011r., 07.08.2013r. – akta osobowe powoda.

Przed podjęciem pracy w Urzędzie Miejskim w S. S. G. pełnił czynną służbę wojskową do dnia 31.07.2008r. W związku ze służbą nabył prawo do częściowej emerytury wojskowej. Aktualnie otrzymuje z tego tytułu emeryturę w kwocie 1.567,59 zł.

Bezsporne oraz akta osobowe powoda.

Oświadczeniem z dnia 08.07.2015r. Urząd Miejski w S. wypowiedział S. G. umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. W uzasadnieniu pracodawca wskazał, że przyczyną wypowiedzenia są zmiany organizacyjne dokonywane w Urzędzie Miejskim w S. w celu zmniejszenia zatrudnienia i ograniczenia kosztów funkcjonowania (...), w związku z trudną sytuacją ekonomiczną (...). Pracodawca wskazał, że reorganizacja dotyczy również Straży Miejskiej i polega na stopniowym zmniejszaniu obsady etatowej pracowników Straży Miejskiej. Podał, że w wyniku powyższego działania cztery etaty w straży miejskiej zostały zlikwidowane. Likwidacja dotyczy również stanowiska powoda. Pracodawca wskazał, że podejmując decyzję o likwidacji powyższego stanowiska wzięto pod uwagę również to, że pracownik posiada prawo do emerytury, nabyte w czasie poprzedniego zatrudnienia i w związku z tym ma zapewnione środki utrzymania

dowód: oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę – k. 6 oraz w aktach osobowych powoda.

Bezpośrednio przed wypowiedzeniem S. G. jako Inspektor Straży Miejskiej był zatrudniony w pionie ds. wykroczeń (SM-XXV).

Przed reorganizacją, zgodnie z treścią Regulaminu Wewnętrznego Wydziału Straży Miejskiej Urzędu Miejskiego w S. wprowadzonego z dniem 01.05.2014r. w pionie do spraw wykroczeń znajdowały się 2 stanowiska pracy w charakterze strażników oznaczone jako strażnicy: SM – VI, SM –XXV). Stanowisko oznaczone jako SM-VI było stanowiskiem inspektora pionu ds. wykroczeń. Zajmowała je A. Ł.. Stanowisko oznaczone jako SM- XXV było również stanowiskiem inspektora pionu ds. wykroczeń i zajmował je S. G.. Zakres obowiązków i uprawnień każdego z tym inspektorów był inny, nie wykonywali tych samych czynności. Do głównych obowiązków A. Ł. – jako dyżurnego w komendzie Straży Miejskiej należało pełnienie służby dyżurnego, nadzorowanie służb patrolowych, sporządzanie pism i dokumentacji w sprawach nieczystości na terenie miasta.

Do głównych obowiązków S. G. należało przygotowywanie i prowadzenie spraw o wykroczenia, rozliczanie sprawców wykroczeń, prowadzenie rejestru spraw o wykroczenia, w tym wezwań i spraw umorzonych, sporządzanie wniosków o ukaranie, pełnienie roli oskarżyciela publicznego.

Dowód: Zarządzenie Nr 303/SM/14 Prezydenta Miasta S. z dnia 25.04.2014r.- k.48, Regulamin Wewnętrzny Wydziału Straży Miejskiej Urzędu Miejskiego w S. wraz ze schematem organizacyjnym – k.49-59, zakres obowiązków S. G. – k. 60 akt osobowych powoda, zakres obowiązków A. Ł. – k. 68 akt osobowych, zeznania świadków I. J. – k.81, W. F. –k.86v, A. Ł. – k.87v, zeznania powoda -88v-89.

W styczniu 2015r. w Urzędzie Miejskim w S. rozpoczął się proces reorganizacji. Z budżetu straży miejskiej wyjęto ponad 300.000 zł. Zarządzeniem Prezydenta Miasta S. z dnia 19.03.2015r. Nr 189/SM/15 oraz Zarządzeniem z dnia 26.05.2015r. Nr 358/15 w strukturach straży miejskiej zlikwidowano pion do spraw wykroczeń. W to miejsce utworzono nowe, samodzielne stanowisko ds. wykroczeń (SM - IV). Stanowisko to zostało powierzone A. T., który uprzednio zajmował stanowisko starszego inspektora referatu ds. prewencji w zespole interwencyjno patrolowym (SM - XII). K. T. posiada kwalifikacje do zajmowania aktualnego stanowiska, albowiem w okresie swojej pracy w straży miejskiej zajmował już takie stanowisko od 2003 – 2014r. Obowiązki wykonywane na nowoutworzonym stanowisku są tożsame z tymi które wykonywał bezpośrednio przed wypowiedzeniem S. G.. Do głównych obowiązków A. T. należy przygotowywanie i prowadzenie spraw o wykroczenia, rozliczanie sprawców wykroczeń, prowadzenie rejestru spraw o wykroczenia, w tym wezwań i spraw umorzonych, sporządzanie wniosków o ukaranie, pełnienie roli oskarżyciela publicznego.

Dowód: Zarządzenie Prezydenta miasta S. Nr 189/SM/15 z dnia 19.03.2015r., Regulamin Wewnętrzny Wydziału Straży Miejskiej Urzędu Miejskiego w S. wraz ze schematem organizacyjnym –k,39-60, Zarządzenie Prezydenta miasta S. Nr 358/SM/15 z dnia 26.05.2015r. Regulamin Wewnętrzny Wydziału straży miejskiej Urzędu Miejskiego w (...) ze schematem organizacyjnym - k. 31- 38, zeznania świadków: A. T. – k.88, A. Ł. – 87, zakres obowiązków A. T. – k.131 akt osobowych pracownika, zeznania powoda -88v-89.

A. Ł. aktualnie, od dnia 11.05.2015r. pracuje na stanowisku administracyjno biurowym.

Dowód: zeznania świadka A. Ł. – k.87v, zakres obowiązków A. Ł. – k. 77 akt osobowych pracownika.

Pracodawca, na podstawie art. 42 kp z dniem 11.08.2015r. powierzył S. G. obowiązki na stanowisku Inspektora ds. (...) Kryzysowego w Referacie (...) Wydziału Spraw Obywatelskich i (...) Urzędu Miejskiego w S., na czas trwania wypowiedzenia umowy o prace tj. do dnia 31.10.2015r. Były takie sytuacje, że po przeniesieniu powoda i powierzeniu obowiązków A. T. pracownicy dzwonili do powoda konsultując sprawy przez niego rozpoczęte jak i sprawy nowe.

Dowód: zeznania świadka A. Ł. – k.87

Komendantem Straży Miejskiej w okresie od 2008r. do kwietnia 2015r. był W. F.. Został zobowiązany do przedstawienia propozycji cięcia wydatków w straży miejskiej i zwolnienia pracowników, aby otrzymać określoną kwotę oszczędności. Wskazał sześciu strażników biorąc pod uwagę zawarte umowy o pracę na czas określony, opinie o pracownikach, w tym efektywność i zaangażowanie, podnoszenie kwalifikacji. Nie wskazywał S. G. oceniając, że jest to jeden z najlepszych strażników.

Dowód: zeznania świadka W. F. – k. 86v-87, propozycja redukcji zatrudnienia – k.66 akt osobowych powoda.

Strażnik L. D. obok pracy w straży miejskiej prowadzi zespół muzyczny. Czasami stanowi to źródło jego dodatkowego dochodu.

Dowód: zeznania świadka L. D. – k. 86

Pracodawca podejmując decyzję o zwolnieniu S. G. z powodu zmian organizacyjnych zmierzających do ograniczenia kosztów działalności Urzędu Miejskiego w S. jako kryterium zwolnienia pracownika zastosował posiadanie przez pracownika prawa do emerytury.

Bezsporne

S. G. nie jest członkiem żadnej organizacji związkowej.

Dowód: notatka służbowa - 65 akt osobowych pracownika, okoliczność niezaprzeczona przez powoda.

Wynagrodzenie S. G. liczone według zasad jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 3.600 zł.

Bezsporne oraz zaświadczenie – k.66

Sąd zważył co następuje:

Powództwo S. G. w ocenie Sądu jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie należało ocenić zasadność wypowiedzenia powodowi umowy o pracę, ocenić czy wypowiedzenie niniejsze spełniało wymóg jasnego określenia przyczyny i w konsekwencji ustalenie, czy powód może skutecznie skorzystać z uprawnień przewidzianych w razie nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę.

Na wstępie wymaga wyjaśnienia, iż w przepisach kodeksu pracy istnieje wyraźne rozdzielenie pomiędzy czysto formalnym wskazaniem przyczyny wypowiedzenia, czego dotyczy art. 30 § 4 k.p., a zasadnością (prawdziwością, rzeczywistością) tej przyczyny, o czym stanowi art. 45 § 1 k.p.

Niewątpliwym jest, że pracodawca winien dokonać wypowiedzenia na piśmie oraz wskazać przyczyny uzasadniające dokonane wypowiedzenie. Konieczność zachowania takich wymogów wynika z treści art. 30 § 4 k.p., który znajduje tu zastosowanie, z uwagi na fakt zatrudnienia powoda na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.

W myśl art. 30 § 4 k.p., pracodawca w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony winien wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy.

Naruszenie tegoż przepisu może polegać – i tak należy rozumieć ten przepis – na:

-

nie wskazaniu w ogóle przyczyny wypowiedzenia lub

-

podaniu w wypowiedzeniu innej przyczyny niż faktycznie uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę, a więc wskazanie przyczyny „nierzeczywistej” lub

-

na niewystarczająco jasnym jej określeniu.

Jak wynika z bogatego orzecznictwa Sądu Najwyższego, podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej), jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w pojęciu art. 30 § 4 k.p. Pozorność takowej przyczyny powoduje z kolei bezzasadność dokonanego wypowiedzenia i powstanie roszczeń z art. 45 § 1 k.p . (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1999 r., I PKN 645/98, z dnia 13 października 1999r., I PKN 304/99, z dnia 15 kwietnia 1999 r., I PKN 9/99).

Powinność wskazania przez pracodawcę przyczyny- wynikającej z art. 30 § 4 k.p. – ma doniosłe skutki procesowe, gdyż wskazanie w pisemnym oświadczeniu przez pracodawcę przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę przesądza o tym, że spór przed organami orzekającymi toczyć się może tylko w graniach zarzutu skonkretyzowanego w pisemnym oświadczeniu, a pracodawca jest pozbawiony możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które mogłyby uzasadniać wypowiedzenie stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 r., I PKN 434/98).

Podkreślić należy, iż podanie pracownikowi przyczyny ma umożliwić mu dokonanie racjonalnej oceny, czy ta przyczyna w rzeczywistości istnieje i czy w związku z tym zaskarżenie czynności prawnej pracodawcy może doprowadzić do uzyskania przez pracownika odpowiednich korzyści (w tym przypadku odszkodowania).

Powyższe rozważania mają dla sprawy oraz jej rozstrzygnięcia istotne znaczenie, bowiem stwierdzenie naruszenia przepisu art. 30 § 4 k.p. ma wpływ na ocenę zgodności rozwiązania stosunku pracy z prawem, bądź też naruszenie prawa. Stwierdzenie naruszenia prawa determinuje powstanie po stronie pracownika roszczeń przewidzianych w art. 45 § 1 k.p.

Zgodnie z treścią wskazanego wyżej przepisu Kodeksu Pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu, jak w niniejszej sprawie - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Wskazać należy, iż w niniejszej sprawie przesłanki formalne zostały spełnione. Oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu dokonane zostało na piśmie, nadto w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony była wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie. Dodatkowo w oświadczeniu o wypowiedzeniu zawarte było pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy.

Nadto, mimo podniesienia przez stronę powodową zarzutu braku konsultacji wypowiedzenia ze związkami zawodowymi – po wyjaśnieniu przez stronę pozwaną - strona powodowa nie kwestionowała tej okoliczności.

Na gruncie przedmiotowej sprawy, istota sporu sprowadzała się do oceny, czy przyczyna wypowiedzenia była przyczyną konkretną, rzeczywistą i zasadną.

Nadto istotne jest, że ciężar udowodnienia zasadności przyczyny stanowiącej podstawę wypowiedzenia obciąża pracodawcę, a pracownika natomiast obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione (wyrok SN z 8.09.1997 r., I PRN 17/7).

Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę w ramach art. 45 k.p. powinna być dokonana z uwzględnieniem słusznych interesów zakładu pracy oraz przymiotów pracownika związanych ze stosunkiem pracy. Ponadto, dla uznania zasadności wypowiedzenia decydujące znaczenie ma rodzaj i ciężar gatunkowy przyczyny wypowiedzenia (komentarz do art. 45 k.p., Jaśkowski Kazimierz).

Co ważne z wyroku Sądu Najwyższego - Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 grudnia 1982 r., I PRN 130/82 wynika, iż organy powołane do rozstrzygania sporów pracowniczych nie są uprawnione do badania celowości i zasadności zmniejszenia stanu zatrudnienia, czy to w ramach wprowadzonej reformy gospodarczej, zmiany struktury organizacyjnej zakładu, czy też z innych uzasadnionych przyczyn. Są one jednak uprawnione do badania i ustalania, czy zmniejszenie zatrudnienia i w konsekwencji likwidacja stanowisk pracy jest autentyczna, czy też ma charakter pozorny (fikcyjny) mający na celu jedynie uzasadniać rozwiązanie umowy o pracę z konkretnym pracownikiem.

Także, zgodnie z ustalonymi poglądami orzecznictwa, kwestia czy występuje potrzeba dokonania przez pracodawcę zmian organizacyjnych, w tym likwidacji stanowiska należy do autonomii zarządczej pracodawcy i nie podlega ocenie sądu. W szczególności zaś zmniejszenie stanu zatrudnienia w zakładzie pracy stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia, a organ rozpatrujący spory pracownicze nie jest powołany do badania zasadności i celowości zmniejszenia stanu zatrudnienia. Sąd może jedynie badać czy zmiana ta została faktycznie dokonana. (wyrok SN z 3.11.2010r. I PK 93/2010)

Pozwany nie wykazał zasadności wskazanej przyczyny wypowiedzenia. Z ustalonego stanu faktycznego wynika że doszło do reorganizacji w pozwanym Urzędzie Miejskim w S.. Wynika to z dokumentów złożonych w sprawie, zarządzeń Prezydenta Miasta S. zmieniających regulaminy wewnętrzne i nowe schematy organizacyjne. Ponadto, powód co do zasady, nie kwestionował faktu, iż faktycznie doszło do zmian organizacyjnych u pracodawcy. Powód nie kwestionował trudnej sytuacji finansowej pracodawcy i przeprowadzanych z tego powodu zmian organizacyjnych polegających na likwidacji etatów i zwalnianiu pracowników w Urzędzie. Pracodawca nie wykazał jednak by doszło do likwidacji stanowiska zajmowanego przez powoda.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, likwidacja stanowiska pracy w ramach rzeczywistych zmian organizacyjnych, uzasadnia wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę, a decyzje co do przydatności i celowości utrzymywania danego stanowiska mieszczą się w uprawnieniach pracodawcy i nie podlegają ocenie sądów pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 1997 r., I PKN 176/97, OSNAPiUS 1998 nr 9, poz. 263 oraz wyrok Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 30 maja 1980 r., I P 685/80, (...) 1982 nr 1-2, s. 53).

Jednak głównym zarzutem powoda było twierdzenie, że nie doszło do likwidacji stanowiska na którym był zatrudniony, że likwidacja stanowiska miała charakter pozorny. Ocena, czy wystąpiła pozorna likwidacja stanowiska pracy polega więc na porównaniu warunków zatrudnienia (treści stosunku pracy) na nowym stanowisku z tymi warunkami na stanowisku zlikwidowanym. Są to poglądy utrwalone w orzecznictwie. Przykładowo w wyroku z dnia 22 listopada 2001 r., I PKN 680/00 (OSNP 2003 nr 20, poz. 488) Sąd Najwyższy stwierdził, że sama zmiana nazwy stanowiska pracy, przy zachowaniu dotychczasowego zakresu czynności, nie uzasadnia wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy, polegających na zmianach organizacyjnych związanych z restrukturyzacją zakładu. Jednakże nie chodzi tylko o sam zakres czynności (obowiązków) pracownika, ale także o inne warunki pracy i płacy. Czynności wykonywane przez pracownika na likwidowanym stanowisku mogą być bowiem powierzane innym pracownikom (na innych stanowiskach pracy), a nawet osobom (podmiotom) nie pozostającym z pracodawcą w stosunku pracy. Na przykład, powierzenie przez pracodawcę dotychczasowych obowiązków głównego księgowego, sprowadzających się do obsługi rachunkowej przedsiębiorstwa, osobie wykonującej te zadania na podstawie umowy cywilnoprawnej, stanowi likwidację stanowiska pracy, uzasadniającą wypowiedzenie stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Dochodzi wówczas do likwidacji stanowiska pracy, mimo że nadal określone zadania są wykonywane na rzecz pracodawcy (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2001 r., I PKN 541/00, OSNP 2003 nr 11, poz. 269 oraz z dnia 12 grudnia 2001 r., I PKN 733/00, OSNP 2003 nr 23, poz. 569).

W ocenie Sądu twierdzenia powoda są słuszne i zostały potwierdzone dowodami przeprowadzonymi w niniejszej sprawie. Z zeznań przesłuchanych w charakterze świadków I. J., A. Ł. i A. T. wynika, że czynności wykonywane przez powoda nie zostały zlikwidowane, nie zastały również rozdzielone na innych pracowników ani też powierzone innemu podmiotowi. Na stanowisko zajmowane przez powoda został przesunięty inny pracownik tj. A. T.. Stanowisko wprawdzie zyskało inną nazwę i zostało inaczej umiejscowione w strukturze organizacyjnej jednak nie zmienia to faktu, że jest ono identyczne z zajmowanym przez powoda. Wynika to, poza zeznaniami powołanych powyżej świadków i powoda z porównania zakresu obowiązków powoda i aktualnego zakresu obowiązków A. T.. Do podstawowych obowiązków A. T., tak jak uprzednio powoda należy przygotowywanie i prowadzenie spraw o wykroczenia, rozliczanie sprawców wykroczeń, prowadzenie rejestru spraw o wykroczenia, w tym wezwań i spraw umorzonych, sporządzanie wniosków o ukaranie, pełnienie roli oskarżyciela publicznego.

W ocenie Sądu nie doszło zatem – wbrew twierdzeniom pozwanego pracodawcy zawartym w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę do likwidacji stanowiska powoda. Likwidacja tego stanowiska miała charakter pozorny.

W zakresie tym w całości Sąd podziela pogląd Sądu Najwyższego zawarty w wyroku z dnia 4.09.2007r. w sprawie I PK 92/07 w którym Sąd ten orzekł, że z pozorną likwidacją stanowiska pracy, która nie uzasadnia wypowiedzenia (zmieniającego), mamy do czynienia wówczas, gdy jest ono wprawdzie likwidowane, ale w jego miejsce jest tworzone inne stanowisko pracy (o innej nazwie), które w istotnych elementach nie różni się od zlikwidowanego.

Zgodnie również z utrwalonym orzecznictwem, które Sąd rozpoznający sprawę w całości podziela, fikcyjne (pozorne) zlikwidowanie stanowiska pracy nie może być uznane za obiektywną i samodzielną przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę (zmieniające lub definitywne), a więc ustalenie, że nastąpiła taka pozorna likwidacja stanowiska uzasadnia roszczenia pracownika o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne lub o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach (np. uzasadnienie powołanego już wyżej wyroku SN z dnia 04.09.2007r. I PK 92/07).

W toku procesu Sąd dał wiarę wszystkim przesłuchanym świadkom. Zeznania świadków były logiczne, wzajemnie zgodne, nadto znajdowały potwierdzenie w dokumentach złożonych w sprawie, których żadna ze stron nie kwestionowała. Sąd dał wiarę zeznaniom powoda albowiem korespondowały z zeznaniami świadków i odpowiadały treści dokumentów.

W tym stanie rzeczy Sąd uznając roszczenie powoda za uzasadnione na podstawie art., 45§1 kp i art. 47 ¹ kp zasądził od pozwanego Urzędu Miejskiego w S. na rzecz powoda S. G. kwotę 10.800 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 16.09.2015r. do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekł na zasadzie art. 481§1 kc.

W punkcie 2 wyroku Sąd oddalił roszczenie odsetkowe powoda w szerszym zakresie. Sąd miał na uwadze, że powództwo zostało ostatecznie sprecyzowane, w tym w zakresie roszczenia odsetkowego pismem pełnomocnika powoda z dnia 16.09.2015r.

W punkcie 3 sentencji wyroku Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 3.600 zł. nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika, a to na zasadzie art.477 ² §1 kpc.