Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

UZASADNIENIE

Ubezpieczony D. P. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 07.02.2019r. nr (...) - (...), wnosząc o jej zmianę poprzez przyjęcie do podstawy wymiaru zasiłku dochodów uzyskiwanych przez niego w Fabryce (...) Sp. z o.o., w której był zatrudniony na podstawie umowy o pracę od dnia 15.05.2012r. do 18.10.2018r.

Uzasadniając powyższe wskazał, że zasiłek powinien być ustalany z uwzględnieniem nie deklarowanej kwoty ubezpieczenia z tytułu działalności gospodarczej bądź najniższej podstawy jaką zastosował ZUS, ale z wynagrodzenia pracowniczego otrzymywanego przed zakończeniem umowy o pracę i przed powstaniem niezdolności do pracy. Zaznaczył, że od dnia 10.10.2018r. jest nieprzerwanie chory i cały czas przebywa na zwolnieniu lekarskim.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (ZUS) w treści odpowiedzi na odwołanie z dnia 21.03.2019r. wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając prezentowane stanowisko wskazał w szczególności, że z dokumentacji wynika, iż ubezpieczony podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą od dnia 19.10.2018r. Podał, że przed objęciem dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym posiadał wcześniejszy okres ubezpieczenia z innego tytułu, tj. zatrudnienia od dnia 15.05.2012r. do 18.10.2018r. u płatnika FM R..

Wskazał, iż niezdolność do pracy powstała w czasie poprzedniego ubezpieczenia z innego tytułu, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego z tytułu podlegania od dnia 19.10.2018r. do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi najniższa podstawa wymiaru składek za miesiąc 10/2018, tj. kwota 2.665,80 zł po pomniejszeniu o 13,71%, wynosi 2.300,32 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. P. przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od dnia 10.10.2018 do 10.11.2018r. oraz od 11.11.2018 do 10.12.2018r. oraz od dnia 11.12.2018r. do 10.01.2019r. i nadal.

Dowód: akta organu rentowego – zaświadczenia (...).

Decyzją z dnia 07.02.2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał D. P. zasiłek chorobowy za okres od dnia 10.10.2018r. do 10.02.2019r. od podstawy wymiaru wynoszącej 2.300,32 zł. Uzasadniając powyższe organ rentowy wskazał, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres od 19.10.2018r. do 10.02.2019r. stanowi kwota najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za miesiąc 10/2018 pomniejszona o 13,71%, tj. 2.300,32 zł. Podał, że ponieważ niezdolność do pracy powstała w czasie poprzedniego ubezpieczenia z innego tytułu, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego z tytułu podlegania od dnia 19.10.2018r. do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi najniższa podstawa wymiaru składek za miesiąc 10/2018, tj. kwota 2.665,80 zł po pomniejszeniu o 13,71%, czyli 2.300,32 zł.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja ZUS z dnia 07.02.2019r., nr (...).

D. P. podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 19.10.2018r. Działalność ta nie była przez niego zawieszana.

Bezsporne, a nadto: akta organu rentowego.

Przed objęciem dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym D. P. posiadał wcześniejszy okres ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia w przedsiębiorstwie.

D. P. podlegał u płatnika Fabryka (...) Sp. z o.o., jako pracownik podlegający ubezpieczeniom: społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu następującym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu i chorobowemu od dnia 14.05.2012r. do dnia 18.10.2018r.

Zaewidencjonowane przez organ rentowy ( (...) Oddział w S. Inspektorat w C.) na koncie D. P. podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe – od miesiąca marca 2017r. do marca 2018r. wynosiły: 8.400 zł. W kwietniu 2018r. podstawa wynosiła: 12.400 zł, natomiast od miesiąca maja 2018r. do października 2018r. podstawa wynosił kwotę 9.200 zł.

Dowód: potwierdzenie okresu ubezpieczenia oraz wysokości podstaw – z dnia 17.09.2019r. – k. 33-34v. akt sprawy.

D. P. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej podlega: ubezpieczeniu zdrowotnemu od dnia 22.02.2016r. do 18.10.2018r. oraz ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu od dnia 19.10.2018r.

Dowód: zaświadczenie z dnia 17.09.2019r. – k. 35.

Sąd zważył, co następuje

Odwołanie ubezpieczonego było słuszne i zasadne, a zatem zasługiwało na uwzględnienie.

D. P. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 07.02.2019r. nr (...) - (...), wnosząc o jej zmianę poprzez przyjęcie do podstawy wymiaru zasiłku dochodów uzyskiwanych przez niego w Fabryce (...) Sp. z o.o., w której był zatrudniony na podstawie umowy o pracę od dnia 15.05.2012r. do 18.10.2018r. Zarzucał bowiem, że zasiłek powinien być ustalany z uwzględnieniem nie - jak to uczynił organ rentowy - deklarowanej kwoty ubezpieczenia z tytułu działalności gospodarczej bądź najniższej podstawy jaką zastosował ZUS, ale z wynagrodzenia pracowniczego otrzymywanego przed zakończeniem umowy o pracę i przed powstaniem niezdolności do pracy.

Powyższe twierdzenia kwestionował organ rentowy podając, że niezdolność do pracy powstała w czasie poprzedniego ubezpieczenia z innego tytułu, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego z tytułu podlegania od dnia 19.10.2018r. do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi najniższa podstawa wymiaru składek za miesiąc 10/2018, tj. kwota 2.665,80 zł po pomniejszeniu o 13,71%, wynosi 2.300,32 zł.

Sporną okolicznością w niniejszej sprawie było zatem ustalenie, w jaki sposób w sytuacji ubezpieczonego winna zostać określona podstawa wymiary należnego ubezpieczonemu świadczenia.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15.04.2009 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa „ podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy . Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.”

Jak stanowi przepis art. 36 ust. 4 powyżej przywołanej ustawy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy.

Zauważyć bowiem należy, że wymagany ww. okres (tj. 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy) w sytuacji ubezpieczonego D. P. przypadał w całości w okresie pozostawania w stosunku pracy w ww. przedsiębiorstwie.

W myśl natomiast przepisu art. 48 ust. 2 ww. ustawy, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stosuje się odpowiednio przepisy art. 36 ust. 2-4, art. 38 ust. 1, art. 42, art. 43 i art. 46, z zastrzeżeniem art. 48a-50.

Jak stanowi zaś przepis art. 43 ww. ustawy, podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. Taka okoliczność w sytuacji ubezpieczonego jednak nie wystąpiła.

Zaznaczyć również potrzeba, że zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, jak i z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy, kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby.

Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury, w przypadku choroby trwającej nieprzerwanie i nadal po zmianie obligatoryjnego pracowniczego tytułu podlegania ubezpieczeniu chorobowemu na dobrowolny tytuł ubezpieczenia chorobowego osób prowadzących pozarolniczą działalność, dochodzi do ustawowego przekształcenia prawa do gwarancyjnego wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy (art. 92 § 1 pkt 1 k.p.), które nie przysługuje po rozwiązaniu stosunku pracy osobie niebędącej pracownikiem, i prawa do potencjalnego pracowniczego zasiłku chorobowego z tytułu choroby powstałej w zatrudnieniu, którego wysokość liczy się od wynagrodzenia za pracę, tj. przychodu pracownika stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po potrąceniu składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe (art. 3 pkt 3 ustawy zasiłkowej), w prawo do zasiłku chorobowego przysługującego osobie niebędącej, po ustaniu stosunku pracy pracownikiem, której wysokość zasiłku chorobowego ustala się od przychodu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 48 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

Wskazać należy, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, które Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni akceptuje i podziela, w razie zmiany pracowniczego tytułu podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu wskutek ustania zatrudnienia, na dobrowolny tytuł ubezpieczenia chorobowego osoby kontynuującej lub rozpoczynającej działalność pozarolniczą, wysokość należnego zasiłku chorobowego nie może być wyższa niż obliczona od potencjalnej pracowniczej podstawy wymiaru tego świadczenia, jeżeli pomiędzy okresem pobierania gwarancyjnego wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby (art. 92 § 1 pkt 1 k.p.) a okresem nabycia prawa do zasiłku chorobowego z dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego osoby prowadzącej pozarolniczą działalność, nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, nawet w razie zadeklarowania wyższej podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem.

Nadto, odpowiednie stosowanie art. 43 z mocy art. 48 § 2 ustawy z 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przy zmianie tytułu podlegania obowiązkowemu pracowniczemu ubezpieczeniu chorobowemu, po ustaniu zatrudnienia, na dobrowolny tytuł ubezpieczenia chorobowego osoby kontynuującej lub rozpoczynającej działalność zarobkową, oznacza, że - bez względu na wysokość zadeklarowanej podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem - wysokość pobieranego zasiłku chorobowego nie może być wyższa niż obliczona od poprzedniej "pracowniczej" podstawy wymiaru tego świadczenia, jeżeli pomiędzy okresami pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby (art. 92 § 1 pkt 1 k.p.) i nabycia prawa do zasiłku chorobowego z dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego osoby prowadzącej pozarolniczą działalność nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe (vide: uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego w sprawie sygn. akt I UK 63/11 z dnia 20.09.2011r.).

Biorąc pod wzgląd powyższe ustalenia oraz rozważania, ale też stanowiska stron, Sąd uznał, że nie można ustalić wobec ubezpieczonego podstawy wymiaru zasiłku chorobowego według reguły zawartej w treści przepisu art. 48 ust. 1 ww. ustawy, (zasiłkowej), albowiem w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy pozostawał w stosunku pracy i podlegał obowiązkowo między innymi pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia chorobowego. Pamiętać potrzeba nadto, że D. P. podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 19.10.2018r. Działalność ta nie była przez niego zawieszana. Okolicznością poza sporem był fakt, że D. P. podlegał u płatnika Fabryka (...) Sp. z o.o., jako pracownik podlegający ubezpieczeniom: społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu następującym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu i chorobowemu od dnia 14.05.2012r. do dnia 18.10.2018r. W tym okresie zatem powstała jego niezdolność do pracy. D. P. przebywał bowiem na zwolnieniu lekarskim w okresie od dnia 10.10.2018r.

W ocenie Sądu, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu D. P., jako osobie objętej po ustaniu zatrudnienia i pracowniczego tytułu obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego - dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym osób prowadzących pozarolniczą działalność (art. 11 ust. 2 ustawy systemowej) - należało zastosować z mocy art. 48 ust. 2 ustawy zasiłkowej odpowiednio dyspozycje art. 36 ust. 2-4 i art. 43 tej ustawy.

Dlatego, w ocenie Sądu, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego powinno stanowić przeciętne miesięczne wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu zatrudnienia u płatnika składek.

W konsekwencji Sąd stwierdził, że ZUS nieprawidłowo wskazał podstawę wymiaru zasiłku, a odwołanie ubezpieczonego jest zasadne. Mając powyższe na uwadze Sąd uwzględnił odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.