Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzena Hop

Protokolant: Anna Lewicka

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2018r. w Słupsku

sprawy z odwołania B. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.:

- z dnia 26.02.2018r., znak: (...) odmowie przyznania zasiłku chorobowego za okres od 01.01.2018r. do 21.01.2018r.

- z dnia 26.02.2018r., znak: (...) odmowie przyznania zasiłku opiekuńczego za okres od 22.01.2018r. do 03.02.2018r.

- z dnia 23.03.2018r., znak: (...) o odmowie przyznania zasiłku chorobowego za okres od 03.02.2018r. do 04.03.2018r.

- z dnia 25.05.2018r., znak: (...)o odmowie przyznania zasiłku chorobowego za okres od 11.05.2018r. do 14.05.2018r.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o zasiłek chorobowy, o zasiłek opiekuńczy

1.  oddala odwołania,

2.  nie obciąża ubezpieczonego kosztami procesu.

Sygn. akt VU 107/18

UZASADNIENIE

Ubezpieczony B. B. odwołał się od dwóch decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 26.08.2018r. roku oraz od decyzji z 23.03.2018r. o odmowie przyznania świadczeń z ubezpieczenia społecznego za łączny okres od 01.01.2018r. do 04.03.2018r.

W uzasadnieniu zarzucił, że od 01.12.2010r. prowadzi działalność gospodarczą i jest zgłoszony do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Wskazał, że 31.12.2018r. wygasł stosunek pracy w związku z czym należy przyjąć, że w sposób dorozumiany przystąpił do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, a zmianie uległ jedynie tytuł ubezpieczenia. Podał, że zgłoszenia dokonał 14.02.2018r. , a składkę opłacił 15.02.2018r.

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. w odpowiedzi na odwołania wniósł o ich oddalenie i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik ZUS podniósł, że przyczyną wydania decyzji było ustalenie, że od dnia 01.01.2018r. ubezpieczony nie podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej działalności pozarolniczej, natomiast w kolejnym okresie od 03.02.2018r. do 04.03.2018r. nie posiadał jeszcze wymaganego 90 dniowego nieprzerwanego okresu ubezpieczenia chorobowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. B. od 01.12.2010r, prowadzi działalność pozarolniczą. Dnia 31.12.2018r. ustał stosunek pracy łączący go z ostatnim pracodawcą. Do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego B. B. przystąpił w dniu 14.01.2018r.

Decyzją z dnia 26.02.2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych O.. w S. odmówił przyznania skarżącemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 01.01.2018r. do 21.01.2018r. z uwagi na niepodleganie dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej działalności pozarolniczej.

Decyzją z dnia 26.02.2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych O.. w S. odmówił przyznania skarżącemu prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 22.01.2018r. do 03.02.2018r. z uwagi na niepodleganie dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej działalności pozarolniczej. Wskazał, że niezdolność do pracy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem powstała w dniu 22.01.2018r., tj. w okresie w którym skarżący nie podlegał ubezpieczeniu chorobowemu.

Decyzją z dnia 23.03.2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych O.. w S. odmówił przyznania skarżącemu prawa zasiłku chorobowego za okres od 03.02.2018r. do 04.03.2018r. z uwagi na brak 90 dniowego okresu ubezpieczenia chorobowego i brak okoliczności uprawniających do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia (bez okresu wyczekiwania).

Bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania B. B. nie są zasadne i jako takie nie zasługują na uwzględnienie.

Świadczenia z ubezpieczenia społecznego (o które wnosi ubezpieczony) przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym z tytułu choroby i macierzyństwa.

Dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 8 i 10 (art. 11 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), a wiec również osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 6 ust. 1 pkt 5). Sposób przystąpienia i ustania dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego reguluje art. 14 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z zasadą z art. 14 ust. 1, objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony, z zastrzeżeniem ust. 1a.

W myśl ust. 1a, który stanowi wyjątek od powyższej zasady, objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art. 36 ust. 4.

Powyższa sytuacja ( przewidziana w ust. 1 a) nie dotyczy ubezpieczonego albowiem nie zarzuca on, że we wniosku wskazał inną, wcześniejszą niż data złożenia wniosku datę zgłoszenia do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

W okolicznościach niniejszej sprawy, bezspornym jest, że skarżący podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu z tytułu prowadzenia nieprzerwanie od 2010 r. działalności gospodarczej. Bezspornym jest również, że 31.12.2018r. wygasł łączący go z pracodawcą stosunek pracy. Jako pracownik objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem chorobowym od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku ( art. 13 ustawy systemowej) .

Także bezspornym jest, że skarżący przystąpił do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego na swój wniosek złożony 14.02.2018r. Z tym też dniem został objęty dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym. Jak wyżej wskazano, obowiązujące przepisy nie przewidują automatyzmu, konieczne jest złożenie wniosku o przystąpienie do takiego ubezpieczenia. (...) te mają charakter dobrowolny, a zatem to osoba, która chce być objęta ubezpieczeniami, sama decyduje, kiedy do tych ubezpieczeń przystąpić oraz kiedy z tych ubezpieczeń zrezygnować.

Skoro skarżący przystąpił do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego 14.02.2018r., zatem we wcześniejszym okresie od 01.01.2018r. do 21.02.2018r. oraz w od 22.01.2018r. do 03.02.2018r. nie podlegał ubezpieczeniu chorobowemu. W tym stanie rzeczy decyzje organu rentowego, który odmówił skarżącemu świadczeń z ubezpieczenia społecznego za te okresy są prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. 1999, nr 60, poz.636) – zwanej dalej „ustawą zasiłkową” - ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego:

1) po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego - jeżeli podlega obowiązkowo temu ubezpieczeniu,

2) po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego - jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie.

Zgodnie z tym przepisem od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego przysługuje:

1) absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych;

2) jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;

3) ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;

4) posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji;

5) funkcjonariuszom Służby Celnej, którzy przyjęli propozycję pracy na podstawie art. 165 ust. 7 i art. 167 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 379) i stali się pracownikami w jednostkach w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej.

Ponieważ skarżący przed powstaniem niezdolności do pracy od 03.02.2018r. nie miał 90 dniowego okresu ubezpieczenia chorobowego, a nie ma przesłanek uprawniających go do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia ( bez okresu wyczekiwania) w ocenie Sądu również decyzja organu rentowego z 23.03.2018r. jest prawidłowa.

Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 Sąd oddalił odwołania B. B. jako nieuzasadnione, o czy orzekł w punkcie 1 wyroku.

Zgodnie z zasadą przewidziana w art. 98 kpc strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Artykuł 102 kpc przewiduje możliwość zasądzenia w przypadkach szczególnie uzasadnionych od strony przegrywającej części kosztów procesu lub nieobciążania jej w ogóle kosztami. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zaszły okoliczności pozwalające na nieobciążenie skarżącego kosztami procesu. Ubezpieczony był przekonany o słuszności swych odwołań. Nadto przepisy prawa ubezpieczeń społecznych są tak skonstruowane, iż ubezpieczony mógł mieć trudności w ocenie słuszności swojej decyzji co do zakwestionowania decyzji organu rentowego. Zatem Sąd w punkcie 2 wyroku nie obciążył skarżącego kosztami procesu.