Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Słupsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2015 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodnicząca SSR Lucyna Adamiec

Protokolant Marta Zięba

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2015 roku w Słupsku

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) S.A. z siedzibą w K.

przeciwko K. G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej K. G. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 110,30 zł (sto dziesięć złotych 30/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 sierpnia 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanej K. G. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 15,00 zł (piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 65/15

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w K. pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 20 sierpnia 2014 roku (...) S.A. z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od pozwanej K. G. kwoty 249,94 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, iż umową cesji z dnia 17.07.2013 r. powód nabył wierzytelność w stosunku do pozwanej od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. z tytułu świadczonych przez tę Spółkę na rzecz pozwanej usług telekomunikacyjnych. Całkowite zadłużenie pozwanej z tego tytułu wyniosło 249,94 zł w tym 190, 30 zł należności głównej oraz 59,64 zł należności odsetek ustawowych.

W dniu 9 października 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e (...), w którym nakazał pozwanej zapłacić na rzecz powoda kwotę 249,94 zł wraz z odsetkami od dnia 20 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 90,00 zł tytułem kosztów procesu.

Sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty wniosła pozwana zaskarżając go w całości.

Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Słupsku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 kwietnia 2007 r. pozwana zawarła z (...) Sp. z o.o. w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

/ dowód: umowa k. 34-36, aneks do umowy – k. 78-79, Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych k. 80-90/

W oparciu o przedmiotową umowę (...) Sp. z o.o. wystawiała pozwanej faktury VAT . W dniu 22 lutego 2012 r. wystawiona została faktura na kwotę 93,44 zł z terminem płatności do 7 marca 2012 r tytułem usług za okres od 21 stycznia 2012 r. do 20 lutego 2012 r. Pozwana nie uiściła należności. Następnie w dniu 22 marca 2012 r. wystawiona została faktura na kwotę 96,86 zł z terminem płatności do 5 kwietnia 2012 r. tytułem usług za okres od 21 lutego 2012 r. do 20 marca 2012 r. Pozwana również nie uiściła należności. Saldo konta na dzień 5 kwietnia 2012 r. wynosiło 190,30 zł. Na kwotę tę składało się saldo konta z poprzedniego rachunku – 93,44 zł, kwota bieżącej faktury (tj. płatnej do 05.04.2012 r.) – 16,86 zł oraz kara za niedotrzymanie warunków promocji – k. 80,00 zł.

/ dowód: faktura VAT k. 42,93, faktura VAT k. 44,91, rozliczenie konta k. 43,92, rozliczenie konta abonenckiego k. 74-77,/

Powódka w dniu 17 sierpnia 2012 r., a następnie w dniu 12 lipca 2013 r. wezwała przedsądownie pozwaną do uregulowania należności.

/ dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 30-31/

(...) S.A. z siedzibą w K. umową sprzedaży wierzytelności z dnia 17.07.2013 r. nabył od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wierzytelność objętą umową z dnia 19 kwietnia 2007 r.

/ dowód: umowa k. 30-32, pismo z dnia 09.07.2015 r. k. 134-135/

Pismem z dnia 4 września 2013 r. powód wezwał pozwaną do spłaty zadłużenia w kwocie 193,62 zł i jednocześnie poinformował o przelewie wierzytelności od (...) Sp. z o.o.

/ dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 18-19/

Sąd zauważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie w części.

W sprawie spornym było, czy pozwana posiada zadłużenie wobec powoda w kwocie 249,99 zł.

W myśl art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2).

Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności powód przejął od (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w celu dochodzenia należności, wierzytelności objętą fakturami VAT nr (...).

Zebrany materiał dowodowy w sprawie daje podstawę do przyjęcia, że pozwana zawarła z cedentem umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, do której – zgodnie z treścią art. 750 k.c. – stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zatem wykonanie zobowiązania przez zleceniobiorcę daje prawo do domagania się zapłaty wynagrodzenia (art. 735 k.c.).

Stanowczego podkreślenia wymaga, że w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Samo zaprzeczenie okolicznościom dokonane przez stronę procesową wywołuje ten skutek, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy fakty stają się sporne i muszą być udowodnione, zaś w razie ich nieudowodnienia Sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie /vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 1975 r., wydane w sprawie III CRN 26/75, opubl. LEX nr 7692/. Sąd nie ma natomiast obowiązku działania w zastępstwie strony i dopuszczenia dowodu z urzędu nie wskazanego przez stronę , czy też przez jej pełnomocnika procesowego /vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2000 r., wydane w sprawie II CKN 1322/00, opubl LEX nr 51967, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2000 r., wydany w sprawie III CKN 567/98, opubl. LEX nr 52772, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 września 1998 r., wydany w sprawie II UKN 182/98, opubl. OSNP 1999/17/556/. Regulacja ta dotyczy wszelkich okoliczności faktycznych, wyjąwszy te, które są powszechnie znane (art. 228 § 1 k.p.c.), znane sądowi z urzędu (art. 228 § 2 k.p.c.), przyznane przez stronę przeciwną w sposób wyraźny (art. 229 k.p.c.) lub dorozumiany (art. 230 k.p.c.), a także tych, które można wyprowadzić w drodze wnioskowania z innych, udowodnionych już faktów (art. 231 k.p.c.).

Spostrzeżenie powyższe miało w niniejszej sprawie takie znaczenie, że to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia, iż służy jemu względem pozwanej istniejąca i wymagalna wierzytelność, a co za tym idzie wykazania, że pozwana winna zapłacić kwotę dochodzoną pozwem.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego nie pozwala na ustalenie, że powód wykazał zasadność całości dochodzonego roszczenia. Powód nie wykazał, by pozwana zobowiązana była zapłacić karę z tytułu niedotrzymania warunków promocji w wysokości 80 zł, nie wykazał także dochodzonej przez siebie wysokości odsetek ustawowych w kwocie 59,54 zł. Nie przedstawił na tę okoliczność żadnych dokumentów ani obliczeń. Kara umowna w wysokości 80 zł nie wynika ani z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych (k. 34-35), ani z aneksu do umowy (k. 78-79), czy też z Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych (k. 80-90). Co istotne, jak wskazała strona pozwana, powód nie udowodnił, że w dacie zawierania umowy, czy też aneksu regulaminy załączone do akt sprawy obowiązywały.

Z kolei zaś strona pozwana w żaden sposób nie wykazała, że roszczenie z tytułu niezapłaconego abonamentu jest niezasadne. Natomiast, z przedstawionych przez powoda kopii faktur VAT bezsprzecznie wynika, że pozwana nie uiściła opłaty abonamentowej za okres od dnia 21 stycznia 2012 r. do 20 marca 2012 r. Zostało to potwierdzone przez operatora (...) S.A. w W., który w piśmie z dnia 29 kwietnia 2015 r. przedstawił rozliczenie konta abonenckiego pozwanej.

Mając na uwadze powyższe argumenty, wobec uznania, iż pozwana nie uregulowała należności abonamentowych, Sąd – na podstawie art. 735 k.c. w zw. z art. 750 k.c. w zw. z art. 481 k.c. – orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Z uwagi na powyższe w punkcie 2 sentencji wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Pozwana przegrał proces w części (44%) – zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik (art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100) – zobowiązana jest zwrócić powodowi część poniesionych przez niego kosztów tj. kwotę 15 zł.